* Αρχές Κατάθλιψης...

Και κάπως έτσι, η Ζωή αποφασίζει, όχι να απαντήσει, μα... να απαντήσεις τα Ερωτήματα που θέτεις.

Χα...

Να τα συναντήσεις εννοώ.

Και να τα ντύσεις με όλες τις θεωρίες σου και να τα ντυθείς.

Και να συνειδητοποιήσεις πως, δεν σου κάνουν.

Σου πέφτουν στενά.

Κι εσύ, κουτέ Σκεπτόμενε, που νόμιζες πως σου 'πεφταν φαρδιά... και θα χωρούσες να βολευτείς και να βολέψεις κάθε σου Πιστεύω.

Έτσι είναι...

Έτσι.

Ακόμα, δεν έχει κάνει τίποτα.

Όχι! Μην το πεις! Κι ας σου θυμίζει!

Μη...

Shhhhh...

A Random Act of Kindness.

Αυτό το, "Do us a favour, ρε παλιοπουσταριό κι εξαφανίσου".

Έτσι.

A Random Act of Kindness.

Ακόμα και το να τελειώσεις ένα Ταξείδι πριν την ώρα του.

Με δέκα δολλάρια στην τσέπη και το μυαλό να τριγυρνά στα "Άραγε".

Κοιτάζοντας βιτρίνες με Ανθρώπινα.

Ρούχα, Φαγητά, Παιχνίδια, Σχέσεις, Υποσχέσεις, Κατασχέσεις, Θέσεις, Υποθέσεις, Επιθέσεις.

Φραστικές... που είναι Γευστικές.

- "Άντε... κάνε μας τη χάρη ρε παλιοπουσταριό κι εξαφανίσου από δω χάμω".

Και μου το λέω εγώ.

Μέσα από το στόμα άλλων.

Έτσι...

Για να μη νομίζω ότι οι άλλοι είναι οι κακοί.

Κι ο άλλος σου Εαυτός, με λιγοστά αποθέματα, μιας κι έχει  δικά του θέματα, το έχει ήδη έτοιμο στο στόμα, να στο πει, "Πάρ' το αλλιώς! Τώρα όμως! Μαλακισμένο..."

Μα δεν ξέρει πως, εσύ... απλά προβάρεις.

Έτσι. Με δέκα δολλάρια στην τσέπη και πέντε φέτες ψωμί για τοστ μες στο ψυγείο.

Πάλι καλά που, πρόλαβες και δυο κονσέρβες τόνο. Λίγο τυρί κι ένα μπουκάλι κέτσαπ.

Μα, κάπως έτσι, τα εκατό έγιναν δέκα.

Α... και, πού 'σαι;

Το μεξικάνικο το πιάτο και το μπωλ από τη σούπα κράτησέ τα. Μαζί με το πιρούνι. Είναι αρχές ακόμα.

Θα χρειαστεί να τα χαζεύεις κι άλλο ώσπου να μάθεις.

- "Πάρ' το αλλιώς! Τώρα όμως! Μαλακισμένο...", ουρλιάζει μέσα-έξω του ο άλλος Εαυτός σου. Σαν καθρεφτάκι ραγισμένο, τρέμει μη σπάσει.
Και ποιος αντέχει άλλα εφτά χρόνια γρουσουζιάς...

...κι εσύ προβάρεις άλλο ένα μοντελάκι.
Αρχές Κατάθλιψης το λένε.
Αλλά, μαθαίνεις.

...μάλλον.

...από το "Προβάροντας Συναισθήματα", του Γρ. Κρέζου