Δούρειος Μήπως

- "Ξέρεις... ο Δούρειος Ίππος παίζει και να μην το γνώριζε ότι ήταν δούρειος. Ίσως να νόμιζε ότι ήταν κανονικό άλογο. Ή, ακόμα χειρότερα, ίσως να το γνώριζε αλλά να ήταν τόσο εξαθλιωμένη η ζωή του που, το να τον παρατήσουν έξω από την Τροία να φάνταζε σανίδα σωτηρίας..."

- "Τί θες να πεις; Δεν καταλαβαίνω."

- "Λέω πως, τελικά, δεν οφείλεται στο ότι δε γνωρίζουμε Ιστορία ούτε και στο ότι αντιμετωπίζουμε τη Μυθολογία ως διασκεδαστικό αφήγημα, το οποίο δεν χρήζει περαιτέρω ανάλυσης και μελέτης.

Ωφείλεται στο ότι, όποιος ήθελε να πει κάτι σημαντικό και να αφήσει κάτι χρήσιμο στις επόμενες γενιές, έριχνε ένα πέπλο είτε από εύπεπτες και δροσερές λεξούλες είτε από καυτές και άγνωστες και μιλούσε μέσα από κώδικες, παρομοιώσεις, παραβολές κι όποια άλλη πατέντα κάλυψης χρησιμοποιήθηκε ανά τους αιώνες.

Κάποιοι θεωρούν πως, αυτό επέτρεπε τη διακίνηση ανατρεπτικών ιδεών και τη μετάδοση της Γνώσης, σε κοινή θέα και κάτω από τη μύτη της εκάστοτε Αρχής. Όπως τα διάφορα "επαναστατικά" τραγούδια την περίοδο της Χούντας ένα πράμα.

Ζαβαρακατρανέμια. Κατάλαβες;"

- "Δηλαδή;"

- "Λάβαρα Μαύρα Ανέμισαν. Αυτό."

- "Και πάλι... βοήθησέ με λίγο. Δε μπορώ να ακολουθήσω το σκεπτικό σου."

- "Λέω ότι οι ιδέες, όπως κι οι άνθρωποι, γεννιούνται γυμνές. Τί δεν καταλαβαίνεις;"

- "Δηλαδή, εσύ τώρα μου εξήγησες κι εγώ πρέπει να καταλάβω, ε;"

- "Ναι... έχεις δίκιο. Κι εγώ το ίδιο κάνω. Έχω ντύσει τη σκέψη μου σαν κρεμμύδι, λες και πάει στα χιόνια... μπότες, φόρμα, μπουφάν, κασκώλ, γάντια, σκούφο... Πού να καταλάβεις τί θέλω να πω."

- "Θα πας γήπεδο απόψε; Τελευταία αγωνιστική πριν τα play-offs. Εγώ λέω να μην πάω τελικά. Το σκέφτομαι πολύ σοβαρά. Λόγω του ιού. Ξέρεις..."

- "Πρώτον, όχι. Δεν θα πάω γήπεδο. Και δεύτερον... με δουλεύεις τώρα; Αλλάζεις συζήτηση εν μέσω τέτοιων τρομερών αποκαλύψεων που σου προσφέρω;"

- "Μισό..."

- "Τί κάνεις εκεί;"

- "Μπύρα και πατατάκια... ΟΚ, λέγε τώρα.. Όλος δικός σου και... ξεκίνα από δαύτο το ζαβαρακατρανέμια. Για ποια λάβαρα λες;"

- "Του πένθους... της επανάστασης... της λευτεριάς. Διάλεξε εσύ όποια θες. Τα λάβαρα γίναν ζάβαρα, τα μαύρα γίναν κάτρα, σαν κατράμι και τα ανέμια, ανέμισαν... Τραγούδησέ το αλλάζοντας τις λέξεις και θα δεις ότι ταιριάζει."

- "Ναι... έχεις δίκιο. Αν μη τι άλλο, μια χαρά έμμετρο είναι κι έτσι."

-"Υπήρξε κι αυτή μια συμπαθητική προσπάθεια να μην τύχουν λογοκρισίας κάποιες ιδέες... όπως και σε άλλα κείμενα και τραγούδια."

- "Ναι... ίσως να είναι κι έτσι. Αλλά... αυτό με το Δούρειο Ίππο πού κολλάει;"

- "Κολλάει στις παραλίες των νησιών, κολλάει στους βαλτότοπους του Έβρου, κολλάει στον πάτο της εμαγιέ κατσαρόλας των Διεθνών Συμφώνων, κολλάει όπου υπάρχει λάσπη και, Δόξα τῷ Θεῷ, η λάσπη υπήρξε άφθονη στον τόπο αυτό, από καταβολής Κόσμου."

- "Τώρα εσύ, μετά από τον πρόλογο που έκανες, έχεις ξεκινήσει να μου εξηγείς τα ανεξήγητα, ε; Κι εγώ καταλαβαίνω, ας πούμε..."

- "Δώσε λίγο προσοχή... δεν θα χαλάσω εγώ την πιάτσα. Σαν μαλάκας θα σου μιλήσω, όπως και χιλιάδες άλλοι Γνώστες. Με παραβολές κι εσύ θα πρέπει να τις αποκωδικοποιήσεις και να καταλάβεις. Έτσι ήταν, έτσι είναι κι έτσι θα 'ναι."

- "Άντε, να δούμε. Εφτά η ώρα πάντως εγώ, έφυγα. Έχει αγώνα. Μας χάλασαν που μας χάλασαν το καρναβάλι φέτος, δεν θα χάσω και το ματσάκι για να κάτσω να ακούω τις παπάρες σου. Εντάξει; Αν θες, πες ξεκάθαρα ό,τι έχεις να πεις, να τελειώνουμε. Δεν είμαι κάνας χαζός. Το να μου λες ιστοριούλες για δούρειους ίππους και υποννοούμενα για τους πρόσφυγες, αν μη τι άλλο, υποτιμά τη νοημοσύνη μου. Λοιπόν... ακούω."

- "Μωρέ, μια χαρά ακούς... το ζόρι είναι πως, δεν καταλαβαίνεις. Δεν φταις εσύ βέβαια... μεγάλωσες με multiple choice εκπαίδευση, δίχως να ταΐσει κανείς την κριτική σου σκέψη. Κι όσο οι παλαιότεροι ψοφάμε κι αδειάζουμε τον τόπο και μένετε εσείς οι νεώτεροι, τόσο πιο θεόσταλτος θα μοιάζει ο Δούρειος Ίππος, τόσο πιο αγνή η θλίψη στο βλέμμα του, τόσο πιο τραγικά θα δείχνουν τα ξεσκισμένα από τις κακουχίες ρούχα που φορά. Έχεις αρχίσει τώρα να καταλαβαίνεις κάτι ή μπα;"

- "Μπα..."

- "Προηγουμένως, μίλησες για πρόσφυγες. Έχεις ιδέα τί σημαίνει αυτός ο χαρακτηρισμός; Έχεις υπόψη σου τη διαφορά μεταξύ πρόσφυγα και μετανάστη; Θα μπορούσες να τους ξεχωρίσεις αν έβλεπες τον ένα δίπλα στον άλλο; Και... θα έκρινες βασιζόμενος σε τί ακριβώς; Στα διαβατήριά τους; Στην όψη τους; Στα λόγια τους; Στον τόνο της φωνής τους; Στο πορτοφόλι τους;"

- "Δεν το έχω σκεφτεί προσωπικά αυτό αλλά, γι αυτό υπάρχουν οι αρμόδιες αρχές να..."

- "Οι αρμόδιες αρχές ε; Αρχές δίχως Αρχή και δίχως τέλος αλλά όχι κι ατελώς..."

- "Άρχισες να παίζεις πάλι με τις λέξεις."

- "Ναι... λες κι αυτές κάθονται φρόνιμα, κι ας τις βάλει κανείς στη σωστή σειρά. Μην αρχίσω τώρα να επιχειρηματολογώ για τον λόγο ύπαρξης του Λόγου, γιατί θα ξημερώσουμε. Αρχίζει και το ματσάκι σου σε καμιά ώρα.
Δε μου λες... έχεις υπόψη σου πως, τουλάχιστον δέκα χώρες χρησιμοποιούν επισήμως παιδιά ως ανθρώπινες ασπίδες για στρατιωτικές επιχειρήσεις; Ότι πομπές οχημάτων με στρατιωτικό υλικό, έμψυχο και άψυχο, έχουν ανάμεσά τους σχολικά οχήματα γεμάτα παιδιά; Αν γνώριζες πως, ένα κόνβοϋ τέτοιων οχημάτων απειλούσε να μπει στην χώρα σου, τί θα έκανες; Θα χτυπούσες την αυτοκινητοπομπή για να κρατήσεις τον εισβολέα έξω ή δεν θα το έκανες για να μη σκοτώσεις τα παιδιά;"

- "Δεν ξέρω... Τί είναι αυτά που με ρωτάς τώρα; Τί σχέση έχουν με τα ζάβαρα και τον Δούρειο Ίππο;"

- "Δεν ξέρεις ή θεν θέλεις να μπεις στη διαδικασία να σκεφτείς;

Δεν ξέρεις ή μήπως, γνωρίζεις πολύ καλά την απάντηση αλλά σε τρομάζει το τέρας που βλέπεις μέσα σου;

Μήπως αυτό που σε τρομάζει είναι το ότι δεν υπάρχει γκρι;

Μήπως αυτό που σε τρομάζει είναι η συνειδητοποίηση πως υπάρχει μόνο μαύρο κι άσπρο κι ότι το τέρας που είδες μέσα σου θα φέρει είτε το βάρος του προδότη είτε του φονιά;"
- (...)

- "Λέγε ρε... μεταξύ μας είμαστε.

Μήπως ο Δούρειος Ίππος στην περίπτωση της Τροίας δεν ήταν τίποτε άλλο από ένα τσούρμο μισθοφόροι, που ανακατεμμένοι με παιδιά έσκασαν μύτη ένα πρωινό έξω από τα τείχη, με ξεσκισμένα ρούχα, βρώμικοι και ταλαίπωροι και ζητούσαν και καλά βοήθεια να μπουν για να γλιτώσουν από τους πολεμοχαρείς Έλληνες;

Μήπως οι Τρώες, αγαθοί και φιλέσπλαχνοι περιμάζεψαν και τάϊσαν αυτό το τσούρμο, δίχως να γνωρίζουν τί φίδι έχωναν στον κόρφο τους;

Μήπως αυτό το ίδιο τσούρμο άνοιξε τις πύλες της Τροίας και εισέβαλαν κι οι υπόλοιποι στρατιώτες, Έλληνες και μη;"

- "Μα, τί μαλακίες είναι αυτές που λες ρε; Τί στο διάλο συμβαίνει μέσα στο σκατόμυαλό σου; Πας καλά;"

- "Την Ιστορία, τη γράφει ο νικητής, αγάπη μου. Και τη γράφει όπως γουστάρει και τη ντύνει όπως γουστάρει και τη γδύνει επίσης, όπως και όποτε γουστάρει...

Και ξέρεις... νικητής σε ένα πόλεμο μεταξύ δύο πλευρών δεν είναι πάντα η μία εκ των δύο. Νικητής μπορεί να είναι και κάποιος τρίτος, ο οποίος έβαλε τους άλλους δυο να πολεμήσουν. Εντάξει; Κι αυτός ο τρίτος, παίζει και να είναι ολόκληρη συμμορία τρίτων.

Τώρα, αν εσύ έχεις κάποια άλλη εξήγηση γι αυτό που συμβαίνει στην χώρα σου εδώ και χιλιάδες χρόνια, πολύ θα χαρώ να σε ακούσω.

Πολύ θα χαρώ να ακούσω και τον λόγο που πάντα ζητιανεύεις.

Πολύ θα χαρώ επίσης να μου εξηγήσεις τον λόγο που καυχιέσαι για τα όσα κληρονόμησες από τους πάνσοφους, ενάρετους προγόνους σου, αφού πρώτα μου εξηγήσεις τον λόγο που επαναλαμβάνεις πιστά τα λάθη τους.

Πες μου -αλήθεια τώρα... πιστεύεις πως εσύ ήσουν ο νικητής; Ότι εσύ έγραψες την Ιστορία αυτού του τόπου;

Πες μου και το άλλο... τους Δούρειους Ίππους ανατολικά της γης σου, τους βλέπεις;

Είναι ξύλινοι; Ή μήπως έχουν σάρκα και οστά, καλέ μου Οδυσσέα;

Είναι το κλάμα τους αυτό που ηχεί μέσα στα αυτιά σου ή άσματα Σειρήνων που σε έχουνε πλανέψει;

Ετούτη την φορά, καλέ μου Οδυσσέα, δεν θα σε δέσω στο κατάρτι...

Ετούτη την φορά, θα είσαι μόνος."

- "Μαλακίες λες. Έχει χάρη που σε ξέρω από παιδί. Φεύγω. Ίσα που προλαβαίνω να πάω σπίτι πριν αρχίσει το ματς. Τα λέμε."

- "Τα λέμε."

…απόσπασμα από τη ΣυνΛογή κειμένων "Δούρειος Κήπος", του Γρ. Κρέζου