* Στον Τοίχο… (3)

- OK, δεν αντιλέγω… μα, με ποιο Σκεπτικό;

- Αφού δεν αντιλέγεις, γιατί ρωτάς να μάθεις το Σκεπτικό;

- Για να δω αν σκεπτόμαστε το ίδιο.

- Το ίδιο σκεπτόμαστε.

- Πού το ξέρεις;

- Ξέρω πολλά περισσότερα από όσα θα ήθελα να ξέρω. Όπως ξέρω και πολλά περισσότερα από όσα θα ήθελα να μοιραστώ.

- Που σημαίνει…

- Ναι… ακριβώς αυτό. Θα ήθελα να μην τα μοιραστώ μα, τελικά, θα τα μοιραστώ.

- Μαζί μου;

- Μόνο μαζί σου θα μπορούσα.

- Καθρέπτης;

- Ναι. Μόνο έτσι. Όπως χρειαζόμαστε έναν Καθρέπτη για να δούμε το Έξω… έτσι ακριβώς, χρειαζόμαστε κι έναν Καθρέπτη για να δούμε το Μέσα. Αλλιώς, μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε…

- Χα…

- Χου…

- Και οι τυφλοί; Αυτοί που δεν έχουν όραση… έχεις την εντύπωση πως δε βλέπουν το Έξω;

- Το γνωρίζουν. Δεν το βλέπουν. Απλά, το γνωρίζουν.

- Όχι. Το αναφέρω επειδή αναφέρεσαι στον καθρέπτη ως αποκλειστικό εργαλείο για να δεις  τόσο το Έξω όσ-…

- Για να δεις. ΝΑ ΔΕΙΣ! Όχι να γνωρίσεις. Να δεις.

- Μα, αν είμαστε σε θέση να γνωρίσουμε δίχως να δούμε, ποιος ο λόγος να υπάρχ-…

- Υπάρχουμε. Είτε μας αρέσει είτε όχι, Υπάρχουμε. Σε αυτήν τη μορφή. ΚΑΙ σε αυτήν τη μορφή. Και κάποιες στιγμές, έχουμε την αθρώπινη ανάγκη να δούμε, προκειμένου να γνωρίσουμε.

- Θωμάς, όλοι;

- Ναι. Πες το κι έτσι. Τίποτε τυχαίο για τους Άθνητους.

- Άντε και Είδες. Τί θα ικανοποιήσεις;

- Την Περιέργεια.

- Κι όταν Γνωρίζεις δηλαδή, τί ικανοποιείς;

- Μπερδεύεσαι.

- Μπα. Εσύ προσπαθείς να κερδίσεις χρόνο. Λέγε. Τί ικανοποιεί η Γνώση;

- Η Γνώση δεν Ικανοποιεί. Η Γνώση, αντίθετα, μεγιστοποιεί την αίσθηση της Ανικανοποίησης.

- Υπάρχει τέτοια λέξη;

- Υπάρχει η αίσθηση.

- Είσαι Ετοιμόλογος.

- Οι λέξεις έτοιμες είναι. Απλά, τις έχω πρόχειρες.

- Άρα, είσαι Προχειρόλογος;

- Αφήνεις τον Πόνο να μιλά.

- Δε διάλεξα εγώ αυτόν το ρόλο.
- Ναι… κι εγώ απλά, μια Ανατολή ήθελα να μοιραστώ.
- Δίνεις την εντύπωση πως είσαι όλο λόγια. Γι αυτό κι οι τόσες Σκέψεις. Από Πράξεις;

- Ρυθμοί που δεν μπορείς να παρακολουθήσεις.

- Τόσο Γρήγορα πια; Όνομα και πράμα;

- Πάλι μπερδεύεσαι. Δεν με λένε Γοργόρη. Η Ταχύτητα με την Εγρήγορση… είναι πάνω από ένα τσιγάρο δρόμος. Απόσταση μεγάλη. Μην μπερδεύεσαι. Στην τελική… αυτό που εννοώ είναι πως, οι ρυθμοί μου είναι αργοί για εσένα. Γι αυτό δεν προλαβαίνεις να τους παρακολουθήσεις… πόσο μάλλον να τους ακολουθήσεις.

- Δεν καταλαβαίνω.

- Δε σε φτάνει μια Ανθρώπινη Ζωή σου για παρακολουθήσεις έστω και μια μου κίνηση.

- Χα… κι εσύ μη μπερδεύεσαι. Παίζει και να μην είμαι Άνθρωπος απλός.

- Τότε, χαλάρωσε. Γιατί βιάζεσαι;
- Βολική θεωρία… Δικαιολογείς απλά την κωλυσιεργία σου.
- Βολική αντίδραση. Είσαι ανυπόμονη Σκέψη.
- Είναι κακό αυτό;
- Όχι. Ίσως, Ασύμβατο, για την ώρα μα, Κακό; Όχι. Σε καμία περίπτωση. Δεν υπάρχει έτσι κι αλλιώς Καλό και Κακό. Ποιος είναι αυτός που θα το ορίσει; Καλό ή Κακό για ποιον; Κάθε τι είναι ΚΑΙ τα δύο. Κάθε τι είναι ΤΙΠΟΤΑ από τα δύο. Κάθε στιγμή.
- Είμαστε Ασύμβατοι λοιπόν. Και με θεωρείς και δεδομένη Σκέψη.
- Αυτό κατάλαβες από όλο αυτό;
- Συ είπας.

- Συ ήκουσες.
- (…)

- Θα ήταν ευκολότερο για εσένα. Ναι. Θα κέρδιζα και μια θέση στην αντίπερα όχθη. Εκεί που, κατα-Λήγουν οι πολυ-Αμήχανοι. Πεταμένα Λεφτά, πάνω από τα κορμιά τους, να τους σκεπάζουν για το υπόλοιπο της θητ-…
- Ποιος σου είπε πως, δε θα κατα-Λήξεις κι εσύ εκεί;
- Δεν υπάρχουν εγγυήσεις. Ούτε και λειτουργώ με αυτόν τον τρόπο επειδή, ας πούμε, ξέρω πώς θα ή πώς δεν θα γίνει το Ένα ή το Άλλο. Δεν είναι τίποτε άλλο παρά οι ρυθμοί. Συχνότητες. Ο τρόπος λειτουργίας. Αυτό. 
- Με σκοτώνει.
- Γι αυτό και αντέχεις. Σκότος-Ών-Είς. Σκότος-Ών-Εί. Είναι ένα μέρος το οποίο γνωρίζουμε πολύ καλά. Δε θα μπορούσαμε να περιμένουμε κάτι διαφορετικό σε τέτοια βάθη. Μόνο Σκότος.
- Μην Αργήσεις. Μην. Πάρε ό,τι χρειάζεσαι από εκεί Πάνω κι έλα Κάτω. Έλα. Αυτήν τη φορά, απλά, έλα! Όμως… έλα Εσύ!
- Εν Καιρώ…
- Έν-Καιρα. Έλα, έν-καιρα. Βγες!
- Μπες…
- Φύγε!
- Δώρο Θεού.
- Σου έχουν αδυναμία.
- Να προσέχεις τον εαυτό σου.
- Να προσέχεις ΑΠΟ τον εαυτό σου.

...συνεχίζεται

...από την ανέκδοτη συλλογή κειμένων, "Έκανα Μια Σκέψη", του Γρηγόρη Κρέζου, 1969-