- Τί έγινε... το βρήκες;
- Πού βρε άνθρωπε;
- Τί πού; Έψαξες;
- Όλο τον Κόσμο να το 'βρω και πουθενά δεν είναι...
- Δεκαπεντασύλλαβο! Το 'χεις!
- Λέγε πού είναι ρε τρελέ και μη με βασανίζεις!
- Το 'χεις λέμε! Το 'χεις!
- Αν δεν το φέρεις να το δω, πάρ' τα βουνά και φύγε!
- Έτσι! Κι άλλο!
- Εγώ μιλάω σοβαρά κι εσύ μου παιδιαρίζεις!
 |
| http://www.shorashim.co.uk/sites/default/files/words_scattered.jpg |
- Όλος ο Κόσμος να το δει, λίγοι θα καταλάβουν!
- Δεν με απασχολεί αυτό. Αρκεί μη με προλάβουν...
- Έχεις στο νου σου διαδρομή που θα ακολουθήσεις;
- Όχι. Καθόλου. Όπως κι εσύ... που έχεις παραισθήσεις...
- Είχες καιρό να λογιστείς...
- Κι εσύ να με ζαλίσεις.
- Ψάχνεις κουβέντα να πιαστείς;
- Δεν έχεις Απαντήσεις!
- Για πες... Σε αυτό το διάλογο, ποιος είναι η Λογική σου;
- Είχα ποτέ μου Λογική; Πάντως εσύ, δεν είσαι...
- Μα, αν δεν είσαι ούτε εσύ, ποιος κάνει τη Φωνή σου;
- Όποιος κι αν κάνει τη Φωνή, εσύ δεν συγκινείσαι.
- Έμαθα πως προσπάθησες ν' αλλάξεις παραστάσεις.
- Όχι μόνο προσπάθησα μα, είδα και εικόνες.
- Εικόνες μόνο; Οράματα; Ή σκίρτησ' το πετσί σου;
- Αυτό ΔΕΝ το μοιράζομαι! Και μάλιστα μαζί σου...
- Και τί φοβάσαι; Μην το πω; Μήπως το διαλαλήσω;
- Μα, το 'χω κλείσει Φυλαχτό. Πώς να το ξανανοίξω;
- Ποιος είναι Πρώτο πρόσωπο σε τούτη την κουβέντα;
- Το έχεις χάσει εντελώς; Ψάχνεις να βρεις τον Πρώτο;
- Μα ναι. Να ξέρω ποιος ρωτά και ποιος θα απαντάει.
- Μονάχα Ένας είναι εδώ! Σκέψη που Αντηχάει.
- Θέλεις να πεις πως Συ κι Εγώ, είμαστ' αλήθεια... Ένα;
- Θέλω να πω πως, "Σύνελθε"... Ένα ίσον Κανένα.
- Εμέ, μου έμαθ' η Ζωή, πως Δύο κάνουν Ένα.
- Και νόμιζα πως νόμιζες πως, Δύο κάνουν Δύο.
- Και συ εδώ δα, μου συζητάς, πως και τα δυο 'ναι λάθος;
- Ένα συν Ένα δεν νικούν... Μόν' χάνονται στο Πάθος.
- Και πόσοι πια να μαζευτούν, μπας και ποτέ νικήσουν;
- ΟΛΟΙ οι Άνθρωποι. ΜΑΖΙ! Άμα ποτέ Ξυπνήσουν.
- Πώς να ενώσεις τις ψυχές σε μύρια ανθρώπων;
- Να τις αφήσεις να χαθούν κι αυτές θα βρουν "τον τρόπον".
- Να τους αφήσεις να καούν; Να χάσουν το Μυαλό τους;
- Να τους αφήσεις να πνιγούν στην Άβυσσο του Σκότους.
- Μάλλον θα ήθελες να πεις, "Στο Σκότος της Αβύσσου..."
- Άμα δεν ήσουνα Εγώ, θα σου 'λεγ', "Άει Κοιμήσου".
- Τόσα πολλά που είπαμε, έβγαλες καμιά άκρη;
- Μονάχα Ερωτήματα. Ίσως κι ένα Δάκρυ.
- Σε πείραξαν οι λέξεις μου; Σου πλήγωσαν τις Σκέψεις;
- Όχι, μα σκέφτομαι αυτούς, με τις Μεγάλες Βλέψεις...
- Θα έρθει κι εκείνων η Σειρά. Σαν Κύκλος θε να Κλείσουν.
- Μα, είν' ο Κύκλος σου Τροχός και πίσω θα κυλίσουν.
- Φεύγω. Μάλλον κουράστηκες και σκόρπισες τα λόγια.
Τα λέμε πάλι αύριο. Με θέλεις κάτι άλλο;
- Άμε. Δε σε χρειάζομαι. Άμε και είμαι λιώμα.
Μόνο, πριν φύγεις, σκούπισε τις Λέξεις απ' το Χώμα...
...από την ανέκδοτη συλλογή κειμένων, "Έκανα Μια Σκέψη", του Γρηγορίου Κρέζου, 1969-
