- Γεια... Άργησα;
- ...να πω τώρα, Μισή Ζωή;
- Περίμενες πολύ;
- Όχι, πριν λίγο γεννήθηκα.
- Ποιος ήταν ο τύπος;
- Ποιος;
- Αυτός που σου φώναζε πριν έρθω.
- Α... τίποτα.
- Πώς τίποτα; Σε ενοχλούσε;
- Όχι... όχι, κάθε άλλο. Μου έδωσε κάποια κομμάτια μου. Απλά.
- Κομμάτια; Μήπως έκανε και κάποια Σκέψη;
- Χα, χα! Όχι. Σκέψη; Ο Φοίβος; Όχι... απλά, μου έδωσε κάποια κομμάτια...
- Φοίβος; Κομμάτια; Απλά;
- Ναι.
- "What's in for him" ...που λένε και στο χωριό μου;
- Μπα... τίποτα. Μόνο, ένα Ταξείδι.
- Οι δυο σας;
- Ζηλεύεις;
- Πώς σου ήρθε αυτό; Πώς θα μπορούσα; Για ποιο λόγο; Συνεργάτες είμαστε. Απλά.
- Ναι... το ξέρω. Συνεργάτες.
- Να ρε συ... σε περίπτωση που φεύγατε οι δυο σας για ταξείδι, θα έμενε πίσω το project μας. Αυτό είναι όλο.
- Όλο;
- Ναι. Όλο. Μάλλον.
- Όχι. Αν και δελεαστικό, το ταξείδι που μου πρότεινε, δεν θα το κάνω. Αν μη τι άλλο, όχι τώρα.
- Κι αφού ήταν δελεαστικό... γιατί όχι;
- Γιατί η προϋπόθεση ήταν... να το κάνω μόνη.
- Μόνη; Σου προσέφερε ένα ταξείδι... για πάρτη σου; ΚΑΙ σου έδωσε τα κομμάτια σου ΚΑΙ ταξείδι από πάνω; Δεν καταλαβαίνω...
- Μην τρελαίνεσαι... Το Ταξείδι θα το πλήρωνα εγώ. Το αντάλλαγμα για τα κομμάτια ήταν το, να κάνω ένα Ταξείδι μόνη μου, με δικά μου Έξοδα.
- Με χάνεις... Δεν καταλαβαίνω, ειλικρινά. Ήθελε να σε στείλει κάπου μόνη, προκειμένου να σου δώσει τα κομμάτια σου;
- Όχι. Μην το κουράζεις... Τα κομμάτια μου, μου τα έδωσε έτσι κι αλλιώς. Το Ταξείδι είναι στη διακριτική μου ευχέρεια...
- Πολύ γενναιόδωρος αυτός ο Φοίβος...
- Είναι. Μην το γελάς. Με τον τρόπο του. Δίνει ό,τι έχει. Όχι όμως ό,τι θέλω.
- Και για πού είναι το Ταξείδι;
- ... θα κάτσουμε εδώ ή θες να πάμε κάπου αλλού;
- Πάμε κάπου αλλού.
- Πώς ήταν η μέρα σου;
- Μια βόλτα στο δάσος έκανα. Είναι ωραία αυτήν την εποχή. Απορώ πως δεν έρχεται πολύς κόσμος, αφού...
- Ο περισσότερος Κόσμος βλέπει μόνο το πρώτο δέντρο... Το ξέρεις.
- Ναι... Έχεις δίκιο.
- Αυτό μόνο; Μια βόλτα στο δάσος;
- Ναι... κάθισα σε ένα ξέφωτο και χάζεψα λίγο τις πεταλούδες. Τελείωσα κι ένα βιβλίο που είχα αρχίσει να διαβάζω πριν λίγο καιρό. "Πρόσκληση σε Δείπνο", του Hermes Quant.
- Καλό;
- Περίεργο. Τί να σου πω! Ακόμα πιο περίεργο ήταν το ότι, κάποιος είχε σκίσει το τελευταίο Κεφάλαιο! Το πιστεύεις; Οπότε, το "τελείωσα" είναι μάλλον σχήμα λόγου.
- Ολόκληρο Κεφάλαιο; Σκισμένο ή δεν το είχαν τυπώσει;
- Όχι. Σκισμένο! Ζήτησα από το βιβλιοπωλείο, να μου πουν αν έχουν άλλα αντίτυπα. Μάντεψε...
- ...είχες το τελευταίο;
- Όχι. Όλα σκισμένα! Σε όλα τα βιβλία, το τελευταίο Κεφάλαιο ήταν Σκισμένο! Θα μπορούσε να είναι και διαφημιστικό κόλπο... σε κάποια τρελή version αυτού που ζούμε... αλλά δε σταμάτησα εκεί. Το έψαξα και στο internet...
- Και;
- Έτσι κυκλοφόρησε το βιβλίο... Το πιστεύεις; 301 αντίτυπα. Μόνο! Αριθμημένα! Όλα έχουν σκισμένα τα τελευταία εννέα φύλλα τους! Αδιανόητο!
- Κι εσύ; Ποιο αντίτυπο έχεις;
- Το τέταρτο. Τί σημασία έχει;
- ...
- Ώχου! Όρεξη έχεις! Μην αρχίσεις πάλι!
- Κοίτα... δε χάθηκε κι ο κόσμος! Ένα βιβλίο στα τόσα! Ξεκίνα κάποιο άλλο.
- Όχι! Θέλω να ξέρω τί έγινε! Πρέπει! Θέλω να μάθω πώς τελειώνει!
- Δε μου λες; Χωρίς πλάκα τώρα... Τί εμμονή είναι αυτή;
- Δεν καταλαβαίνεις! Αν το διάβαζες κι εσύ μέχρι εκεί... απλά, δε θα άντεχες να μη μάθεις!
- Ε, πάρε τηλέφωνο τον κύριο Quant! Αχαχαχααα!
- Έχω κάτι καλύτερο στο μυαλό μου... Το δούλευα καθώς ερχόμουν εδώ.
- Για πες;
- Θα γράψω και θα δημοσιεύσω το τέλος, Εγώ! Χα!
- Τρελάθηκες; ...ακαδημαϊκή η ερώτηση. Μην το βασανίζεις... Τρελάθηκες!
- Όχι. Θα γράψω το τέλος όπως το θέλω εγώ... θα το δημοσιεύσω... κι έτσι θα προκαλέσω τον εκδοτικό οίκο ή και τον ίδιο το συγγραφέα, να πάρουνε θέση. Χα!
- Το ξέρεις ότι, αυτό είναι επικίνδυνο, έτσι;
- Δεν είναι.
- Ξέρεις πολύ καλά πως, όταν αυτοσχεδιάζεις πάνω σε ένα σενάριο... τα πράγματα μπορεί να πάνε εντελώς λάθος.
- Ή εντελώς σωστά.
- Αυτά που περιγράφει ένα σενάριο, είναι πάντα σωστά.
- Λάθος! Μισή αλήθεια ίσον λάθος... Στο σενάριο, περιγράφεται πάντα η συντομοτέρα των Οδών. Από κει και πέρα, αυτοσχεδιάζοντας... μπορεί μεν να παρεκκλίνεις της πορείας σου... αλλά στο ίδιο σημείο βγαίνεις. Το ξέρεις ΚΑΙ αυτό.
- Ναι, το ξέρω...
- Τί λες;- Τί να πω... Κάνε το.
- Όχι... δεν κατάλαβες. Θέλω τη βοήθειά σου.
- Για να σε βοηθήσω, θα πρέ-...
- Σκάσε. Θα αφήσω τα πάντα ανοικτά από σήμερα κιόλας... Μπες και πάρε ό,τι θες. Διάβασέ το κι εσύ. Να κάνουμε πρόβα και τους διαλόγους. Να το πάμε μέχρι και το προτελευταίο Κεφάλαιο... και μετά να το δούμε το θέμα από-...
- ...επιστημονικής απόψεως. Ναι, καλά. Ούτε που να το-...
- Το 'ξερα ότι θα συμφωνούσες!
- Ναι... τι διάλο συνεργάτες είμαστε;
- Έχεις ένα περίεργο χαμόγελο σήμερα. Κι αυτό, ο... Φοίβος σου το έδωσε;
- Όχι. Πώς θα μπορούσε! Απλά... χάρηκα που σε είδα χτες το βράδυ και το φόρεσα πρωί πρωί...
- Μα... δε συναντηθήκαμε χτες.
- Δεν είπα 'συναντηθήκαμε'...
...απόσπασμα από τη ζωή της Θεοδώρας Ζαφειρίου, "Εγώ; Βάζω την Άβυσσο...", Εκδόσεις ΒΥΘΟΣ, 2013
