- "Περιμένω Ιδέα..."
- "Περιμένεις τί;"
- "Όπως το άκουσες... Περιμένω Ιδέα..."
- "Ναι... Ναι, τί να πω... Χαίρομαι. Ειλικρινά χαίρομαι. Ξέρω ότι με τον Σεμίλ προσπαθείτε εδώ και ζωές ολόκληρες να γεννήσετε μια Ιδέα. Τόσες σκέψεις, τόσο έντονες Σκέψεις... Καιρός ήταν. Χαίρομαι που καταφέρνετε επιτέ-..."
- "Η Ιδεά Δεν είναι του Σεμίλ..."
- "Τί... μα..."
- "Ναι Βιζιλάνς... Η Ιδέα είναι Δική σου!"
- "Μα, πώς Λωραίν; Πώς;"
- "Θέλεις να σου εξηγήσω βιολογικά το πώς συλλαμβάνονται οι Ιδέες; Ειλικρινά; Είμαι σίγουρη πως γνωρίζεις τον τρόπο που σπέρνονται, τον τρόπο που φυτεύονται οι Σκέψεις στον εγκέφαλο..."
- "Όχι... όχι Λωραίν. Εννοώ... Εννοώ, πώς..."
- "Πώς είμαι σίγουρη ότι η Ιδέα είναι δική σου; Με τον Σεμίλ τελευταία δεν σκεφτόμαστε και πολύ, ξέρεις. Είναι απασχολημένος... βυθισμένος στις δικές του Σκέψεις... Εκτός αυτού, από την Πίσω Πόρτα του μυαλού, όσες Σκέψεις και να Βάλεις, δεν γεννιούνται Ιδέες, φτωχέ Βιζιλάνς... Από την πίσω πόρτα του μυαλού, μόνο Εντολές μπαίνουν. Όχι σκέψεις γόνιμες..."
- "Ω, Λωραίν... Μα εγώ... Εγώ, Μόνο Μια Σκέψη Έκανα... Εννοώ, εμείς... μόνο μια φορά σκεφτήκαμε... Πώς... ώ θεέ μου... Πώς;"
- "Έχεις ένα ιδιαίτερο τρόπο να σκέφτεσαι Λανς. Το ξέρεις. Το ήξερες από την πρώτη στιγμή που μοιράστηκες τη σκέψη σου μαζί μου. Ήξερες πόσο γόνιμο είναι το μυαλό μου και ότι ήταν αναπόφευκτο να συλλάβω την Ιδέα από τη δική σου Σκέψη..."
- "..."
- "Αποφάσισα να την κρατήσω Βιζιλάνς... Την Ιδέα σου θα την κρατήσω. Θα την ψάξω. Θα την μεγαλώσω... με το όποιο τίμημα. Η Ιδέα σου με ταξίδεψε σε μέρη που μπορεί να μη μου άλλαξαν τη ζωή... σίγουρα όμως μου γνώρισαν μέρη στα οποία δεν είχα πάει."
- "..."
- "Μη φοβάσαι... Στην Εταιρία δε θα μαθευτεί το παραμικρό. Θα πω ότι η ιδέα ήταν δική μου. Από δική μου Σκέψη και μόνο. Καρπός δικής μου Αναζήτησης... Κανείς δεν θα μάθει."
- "Λωραίν..."
- "Ξέρω. Ξέρω Λανς. Ειλικρινά. Ξέρω."
- "...Όχι Λωραίν. Όχι. Δεν ξέρεις... Εννοώ, δεν ξέρεις τα πάντα."
- "Τί θες να πεις Λανς;"
- "...δεν υπάρχουν συμπτώσεις Λωραίν. Δεν υπάρχουν τυχαία γεγονότα."
- "Εξηγήσου τώρα. Τώρα όμως! Ακούς; Και φρόντισε να είναι κάτι που θέλω να ακούσω Λανς. Το καλό που σου θέλω. Φρόντισε να είναι κάτι που θα θέλω να ακούσω."
- "Ξέρεις πολύ καλά ότι, όσες σκέψεις έχω κάνει είναι επειδή έπρεπε να τις ακούσεις κι όχι επειδή σου θα σου άρεσε να τις ακούσεις. Το ξέρεις πολύ καλά!"
- "Θέλεις να πεις ότι... Θέλεις να πεις ότι η Σκέψη... η Ιδέα αυτή που γεννιέται, είναι καρπός μιας προγραμματισμένης ενέργειας; Μια καλοσχεδιασμένη... απάτη; Αυτό θέλεις να πεις Βιζιλάνς;"
- "Όχι, κάθε άλλο..."
- "Λανς... σου είπα ότι ξέρω. Ξέρω πολύ καλά τί έγινε πριν τριάντα ζωές. Ξέρω πως ξεκίνησαν όλα και πώς επέλεξες να συνεχίσεις."
- "Ξέρεις; Πώς μπορείς να ξέρεις και τί; Και για ποιες τριάντα ζωές μιλάς; Μπλοφάρεις Λωραίν. Μπλοφάρεις και είναι πολύ φτηνός ο τρόπος που το επιχειρείς."
- "Δοκίμασέ με Λανς. Με προκαλείς;"
- "Ναι Λωραίν. Το ότι περιμένεις Ιδέα λόγω της Σκέψης που σου εμπιστεύθηκα, δεν αλλάζει ούτε τους κανόνες τους παιχνιδιού ούτε και τον τρόπο που θα αντιμετωπίσει ο ένας τον άλλο."
- "Φύγε Βιζιλάνς. Φύγε από μπροστά μου ΤΩΡΑ!"
- "Δεν έχεις ιδέα τί λες."
- "Φύγε τώρα σου λέω! Για να σε προστατεύσω το κάνω! Το καταλαβαίνεις; Για εσένα! Φύγε τώρα αμέσως!"
- "Πολύ καλά... αλλά αυτή η συζήτηση δεν τελειώνει έτσι ακριβώς. Το ξέρεις. Φεύγω μα, πολύ σύντομα, θα ζητήσεις να τη συνεχίσουμε... κι όχι επειδή θα σου λείψει η παρουσία μου μα, επειδή έχεις την ανάγκη να μάθεις. Κοίτα γύρω σου Λωραίν. Κάνε μια χάρη στον εαυτό σου και κοίτα γύρω σου. Λιγοστεύουν οι άνθρωποι που έχουν τη διάθεση να Κάνουν μία Σκέψη. Πόσο μάλλον, εκείνοι που είναι διατεθειμένοι να τη μοιραστούν."
- "Φύγε τώρα Λανς. Εξαφανίσου από μπροστά μου!"
- "Φεύγω..."
- "Όχι, κάθε άλλο..."
- "Λανς... σου είπα ότι ξέρω. Ξέρω πολύ καλά τί έγινε πριν τριάντα ζωές. Ξέρω πως ξεκίνησαν όλα και πώς επέλεξες να συνεχίσεις."
- "Ξέρεις; Πώς μπορείς να ξέρεις και τί; Και για ποιες τριάντα ζωές μιλάς; Μπλοφάρεις Λωραίν. Μπλοφάρεις και είναι πολύ φτηνός ο τρόπος που το επιχειρείς."
- "Δοκίμασέ με Λανς. Με προκαλείς;"
- "Ναι Λωραίν. Το ότι περιμένεις Ιδέα λόγω της Σκέψης που σου εμπιστεύθηκα, δεν αλλάζει ούτε τους κανόνες τους παιχνιδιού ούτε και τον τρόπο που θα αντιμετωπίσει ο ένας τον άλλο."
- "Φύγε Βιζιλάνς. Φύγε από μπροστά μου ΤΩΡΑ!"
- "Δεν έχεις ιδέα τί λες."
- "Φύγε τώρα σου λέω! Για να σε προστατεύσω το κάνω! Το καταλαβαίνεις; Για εσένα! Φύγε τώρα αμέσως!"
- "Πολύ καλά... αλλά αυτή η συζήτηση δεν τελειώνει έτσι ακριβώς. Το ξέρεις. Φεύγω μα, πολύ σύντομα, θα ζητήσεις να τη συνεχίσουμε... κι όχι επειδή θα σου λείψει η παρουσία μου μα, επειδή έχεις την ανάγκη να μάθεις. Κοίτα γύρω σου Λωραίν. Κάνε μια χάρη στον εαυτό σου και κοίτα γύρω σου. Λιγοστεύουν οι άνθρωποι που έχουν τη διάθεση να Κάνουν μία Σκέψη. Πόσο μάλλον, εκείνοι που είναι διατεθειμένοι να τη μοιραστούν."
- "Φύγε τώρα Λανς. Εξαφανίσου από μπροστά μου!"
- "Φεύγω..."
...απόσπασμα από το βιβλίο του Hermes Quant, "invitation à dîner", Εκδόσεις LE MALE, 2013
