- "Κάτι ήθελες να με ρωτήσεις…"
- "Α, ναι… Ποιος, πιστεύεις ότι, είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου".
- "Αυτό ήταν;"
- "Ναι… Γιατί;"
- "Ανέκδοτο είναι;"
- "Όχι ρε. Σοβαρά τώρα… Με ενδιαφέρει η γνώμη σου… Σκέφτομαι να αγορ-…"
- "Σκύλο ή Γάτα… και παίρνεις γνώμες από δω κι απο κει… Δηλαδή, δεν είναι Περιέργεια. Στατιστικό είναι το θέμα…"
- "Ρε συ, ειλικρινά τώρα… θα κάνουμε τέτοια ανάλ-…"
- "Μα, με ρωτάς, λες και ο Άνθρωπος είναι κάτι το τόσο σημαντικό πια…"
- "Για τον εαυτό μου σου μιλάω".
- "Τότε, μου μιλάς, λες και δεν είσαι Άνθρωπος".
- "Άστο… μα το θεό. Άστο. Μια χαρά άνθρωπος είμαι".
- "Τότε, μου μιλάς, λες και είσαι σημαντικός…"
- "Αν σκοπός σου είναι το να με προσβάλεις… τα καταφέρνεις μια χαρά".
- "Σήμερα, στο δρόμο για το σταθμό, είδα κάτι Ibis στο πάρκο. Ξέρεις, αυτά τα πουλιά με το μακρύ ράμφος που μοιάζει με καλαμάκι… Ένα από αυτά είχε ένα κομμάτι ψωμί στο στόμα του. Όσο κι αν πρόσεχε, το ξεροκόμματο γλυστρούσε, οπότε έπρεπε να το αφήσει κάτω… και να προσπαθήσει να το πιάσει αλλιώς για να το φάει".
- "Λογικό… Πού σου φαίνεται το περίεργο; Το ράμφος τους δεν είναι φτιαγμένο για ξεροκόμματα μα, για να ξεθάβουν σκουλήκια στο βάλτο, στο γρασίδι… όπου. Το περίεργο θα ήταν αν καταβρ-…"
- "Μη με διακόπτεις. Άκου. Προσεκτικά…"
- (…)
- "Έλα όμως που, κάθε φορά που άφηνε το κομμάτι στο γρασίδι, και έγερνε το κεφάλι του στο πλάι, για να το βάλει καλά στο στόμα του και να το μεταφέρει… εκεί δίπλα του, έξι ακόμα Ibis, περίμεναν πώς και πώς μια λάθος κίνησή του, "για να του πάρουν την μπουκιά μέσα από το στόμα".
- (…)
- "Σου θυμίζει κάτι;"
- "Πού το πάς;"
- "Θυμάμαι, παλιά… εκεί στη Βιομηχανική Ζώνη που δούλευα… ήταν άπειρα αδέσποτα. Ξέρεις, δίχως Δεσπότη να αποφασίζει για πάρτη τους… Όποτε λοιπόν ερχόταν η παρέα -συνήθως πεντέξι αλητάκια, πανέξυπνα, ταλαιπωρημένα και σημαδεμένα από τις μάχες- έβγαινα στη ράμπα και τους έριχνα ό,τι υπήρχε διαθέσιμο εκείνη τη στιγμή".
- (…)
- "Μάντεψε! Ακριβώς το ίδιο. Όπως και τα Ibis… Κάθε που έπεφτε στο χώμα μια μπουκιά φαγώσιμο, ο πρώτος που το άρπαζε, γρύλιζε απειλητικά στους υπόλοιπους… από τους οποίους, οι πιο θαραλλέοι, τον ακολουθούσαν μέχρι να σταθεί κάπου να το φάει ή -ακόμα καλύτερα γι αυτούς- να κάνει το λάθος να το ακουμπήσει για λίγο στο χώμα και να το βολέψει καλύτερα στο στόμα του. Και τότε, ο πιο γρήγορος κι ουχί ο δυνατότερος, το άρπαζε, στην κυριολεξία, μέσα από τα δόντια του άλλου…"
- "Ωραία όλα αυτά… μα, ειλικρ-…"
- "Σε τρομάζει η εικόνα του να κλέβει ο ένας κάτι από το στόμα του άλλου ή το ότι, εθελοτυφλούμε και χάνουμε τη μεγαλύτερη εικόνα;
- (…)
- "Βάλε όλη αυτήν την σκέψη στην άκρη… και πες μου αν γνωρίζεις κάτι σχετικά."
- "Σχετικά με τι…"
- "Έχεις δει ποτέ, Σκύλο να εξημερώνει άλλο Σκύλο;"
- "Εσύ τώρα, κάπου αλλού το πας αλλά δε μπορώ να σε πιάσω… Να σε σώσω κι από τον κόπο να διπλώνεις και να ξεδιπλώνεις λέξεις…"
- "Συγκεντρώσου λίγο! Λοιπόν... Έχεις δει ποτέ ένα οποιοδήποτε Ζώο, να εξημερώνει όμοιό του; Σκέψου ολόκληρο το Ζωικό Βασίλειο. Σκέψου και πες μου. Υπάρχουν, για παράδειγμα, γορίλλες και χιμπαντζήδες που διατηρούν 'οικιακά ζώα', με σχέσεις εξάρτησης. Κανονικά. Σκύλους και Γάτες κυρίως μα και... Πτηνά. Και δε μιλώ για τις "περίεργες" φιλίες μεταξύ διαφορετικών ζώων… Μιλώ για εξημέρωση και αντιμετώπισή του ως Κατοικίδιο".
- (…)
- Μην το ψάχνεις. Είμαι σίγουρος ότι έχεις κάτι στο μυαλό σου μα, μην το πεις ακόμα… θα φτάσω κι εκεί, σε λίγο.
- (…)
- "Με ρώτησες για τον καλύτερο φίλο του ανθρώπου… και θεώρησες δεδομένο πως θα εννοήσω κάποιο 'Ζώο'. Σωστά;"
- "Σωστ-…"
- "Μη με διακόπτεις. Ρητορική η ερώτηση".
- (…)
- "Με ρώτησες, θεωρώντας δεδομένο το ότι, ο άνθρωπος δεν μπορεί να είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου… Σωστά;"
- (…)
- "Με ρώτησες, θεωρώντας πως, ο άνθρωπος είναι τόσο καλός ώστε να έχει φίλους, οι οποίοι όμως δε μπορεί να είναι άνθρωποι, παρά μόνο 'Ζώα' κατωτέρων, από αυτόν, βαθμίδων στην τροφική αλυσίδα του… Πλανήτης Γη".
- (…)
- "Νιώθεις 'μοναξιά… και θες συντροφιά'. Και δεν ψάχνεις συντροφιά στα ομοειδή σου… μα, ψάχνεις μια συντροφιά 'κατώτερης αξίας' επειδή θα βρεις τί; Μα φυσικά, τί άλλο… υποταγή στην ανθρώπινη ανωτερότητά σου. Σωστά; Και είμαι σίγουρος πως, παρακαλούσες να σου προτείνω ένα Σκύλο. Κι όχι μια Γάτα, η οποία έχει δική της προσωπικότητα και στην ουσία, εκείνη είναι που κατέχει ΚΑΙ τον 'κάτοχο΄ ΚΑΙ την οικία του… Σωστά;"
- (…)
- "Λοιπόν, άκου… Το πιο εξημερωμένο και υπάκουο ζωντανό είναι το Άνθρωπος".
- "Κοίτα… περιμένω τόση ώρα υπομονετικά κι ανέχομαι τις προσβολές σου μα, αν είναι να αρχίσεις τις μαλακ-…"
- "Κανένα πρόβλημα. Τα λέμε. Πρέπει να φύγω. Γεια."
- (…)
- "…"
- "Στάσου! Στάσου που ανάθεμά με κι αν βγάζω άκρη με τη βλαμμένη Σκέψη σου. Ορίστε. Σκάω. Το βουλώνω… Το βουλώνω! Μίλα. Μίλα αλλά τελείωνε επιτέλους!"
- "Δεν υπάρχει κάποια ομάδα ζώων στη Φύση που, να εξημερώνει ομοίους της και να τους χρησιμοποιεί, όπως ο άνθρωπος τα κάθε λογής κατοικίδια. Και μέσα σε αυτά, συμπεριλαμβάνω όλα τα οικόσιτα. Όχι μόνο τα 'προς συντροφία' αλλά και τα προς παραγωγική εκμετάλλευση".
- (…)
- "Φέρε τώρα στο μυαλό σου την προηγούμενη κουβέντα, σχετικά με το πώς τα αποκαλούμενα 'Ζώα', μάχονται καθημερινά για την εξασφάλιση τροφής. Το πώς κλέβουν ένα ξερό ψωμί ο ένας από το στόμα ή το ράμφος του άλλου. Σκέψου πόσες ομοιότητες έχουν με τα ζώα που αποκαλούμε 'ανθρώπους'. Πόσο ανελέητα και πόσο πιο άγρια, αυτό το 'άνθρωπος' αρπάζει και διεκδικεί, όχι μόνο την τροφή… μα και τη ζωή την ίδια από τα χέρια των ομοίων του αλλά και των υπολοίπων ζώων".
- "Ναι. Ωραία. Και;"
- "Είναι δυο τα κρατούμενα, βλάκα μου. Το ένα είναι το ότι, εσύ ο Άνθρωπος είσαι ένα αδίστακτο ζώο που, δεν θα υπολογίσεις το παραμικρό, προκειμένου να ικανοποιήσεις τις ορέξεις σου και το δεύτερο το ότι, μπορείς να σκλαβώσεις μόνο εκείνα τα ζώα που βρίσκονται σε κατώτερη βαθμίδα, της τροφικής αλυσίδας, από εσένα".
- "Και τί σχέσ-…"
- "Δεν είσαι ικανός να σκλαβώσεις ομοίους σου. Είναι αδύνατο. Είναι απαγορευτικό, από την ίδια τη Φύση! Αν μπορούσες να το κάνεις εσύ, θα το έκαναν και τα υπόλοιπα ζώα. Δεν διαφέρεις στο παραμικρό από αυτά. Όσο κι αν χτυπηθείς για να μου φέρεις παραδείγματα Ανθρώπων που υποφέρουν από Ανθρώπους. Κι αυτό, επειδή θα αγνοήσεις είτε ηθελημένα είτε όχι τη διαφορά μεταξύ Υποταγής και Εξόντωσης".
- (…)
- "Όλα τα ζώα μάχονται ομοίους τους. Είτε για την άμεση επιβίωση -το να κλέψουν τη μπουκιά μέσα από το στόμα του άλλου- είτε έμμεσα, σκεπτόμενα μακροπρόθεσμα όπως, το να υπερασπιστούν την περιοχή κυνηγιού τους εξοντώνοντας κάθε επίδοξο εισβολέα".
- "Θες να πεις πως…"
- "Θέλω να πω αυτό που φοβάσαι να αποδεχθείς… το ότι, το Άνθρωπος -εσύ ο Άνθρωπος- είσαι το πιο εξημερωμένο ζώο του 'Πλανήτης Γη'… Ρίξε μια ματιά γύρω σου και πες μου τί βλέπεις. Τί άλλο, παρά υποταγμένους Ανθρώπους. Υποταγμένα αντίγραφα του εαυτού σου, των οποίων η άγνοια, γύρω από αυτό το μικρό μυστικό που μοιράστηκα μαζί σου, είναι αδιαμφισβήτητη. Και περισσότερο, επειδή θεωρούν πως…"
- "Θες να πεις ότι οι Άνθρωποι είναι υποταγμένοι σε κάποια άλλη Φυλή; θέλεις να πεις ότι σε αυτόν εδώ τον Πλανήτη, εκείνοι που κρατούν την ανθρωπότητα υποταγμένη, εκείνοι που ελέγχουν το πώς, πότε και τί θα σκεφτεί ο καθένας από εμάς, δεν είναι… Άνθρωποι;"
- "…προχώρα το".
- "Θεέ μου! Καταλαβαίνεις τί μου λες; Μου μιλάς για εξωγήινους; Κάθομαι και σε ακούω τόση ώρα κι εσύ μου μιλάς για εξωγήινους που ελέγχουν τους ανθρώπους και μας έχουν υποτάξ-…"
- "Όχι. Αλλοίμονο… δεν θα σου αποκάλυπτα ένα τέτοιο μυστικό. Κι αυτό, επειδή είσαι τόσο βλάκας… που δεν αξίζεις τέτοια Γνώση. Και μια που είπα 'βλάκας'… γιατί απορρίπτεις την περίπτωση να είναι Γήινοι; Να ζουν ανάμεσά μας. Να έχουμε την ίδια μορφή μα, να μην είναι Άνθρωποι; Γιατί πιστεύεις ότι το Άνθρωπος είναι τόσο σημαντικό, τόσο συμπαντικό που, έχει τη δυνατότητα να σκλαβώνει άλλους ανθρώπους, παρά το γεγονός του ότι, αυτό δε συμβαίνει κάπου αλλού στη Φύση; Γιατί φοβάσαι να παραδεχθείς πως, ο εχθρός σου δεν είναι κάποιος όμοιός σου… μα, κάποιος ανώτερος από εσένα; Γιατί θέλεις πάντα το ευκολάκι… το παραμύθιασμα σχετικά με την αξία τους πραγματικού εχθρού; Γιατί σε τρώει να μου μιλήσεις για Υπηρέτες και Δούλους; Γιατί μπερδεύεις τόσο την Προσωποκράτηση με την Υποταγή;"
- (…)
- "Ξέρω… Νιώθει χαμένος χρόνος. Νιώθεις ότι, ξόδεψες πολύτιμο χρόνο από τη σκλαβιά σου, μέχρι να ξεδιπλώσω τη Σκέψη μου… και στο τέλος… δεν άκουσες και τίποτα της προκοπής. Ε, μια που την ξεδίπλωσα… ξάπλωσε κι ετοιμάσου για τη συνέχεια. Μόνο που…"
- "Μόνο που;"
- "Μόνο που θα πρέπει να είσαι εδώ".
- "Πού είναι το Εδώ;"
- "Εδώ. Μέσα σου. Και θα πρέπει επίσης, να αφήσεις ανοικτή την πόρτα της αμφισβήτησης όλων… κι όχι μόνο των δικών μου λέξεων. Οι λέξεις, έτσι κι αλλιώς, είναι πολύ λίγες για να περιγράψουν καταστάσεις. Πολύ λίγες. Είμαι σίγουρος πως, οι διάφορες Γλώσσες δημιουργήθηκαν προκειμένου να διασπαστεί ο Άνθρωπος κι όχι για να επικοινωνήσει. Σκέψου κάθε άλλο Ζώο στη Φύση… Σου αφήνει έστω και στο ελάχιστο την εντύπωση πως, ένας Εγγλέζικος Σκύλος δε μπορεί να συνεννοηθεί με ένα Γιαπωνέζικο Σκύλο επειδή γαυγίζουν σε… διαφορετικές Γλώσσες; Σκέψου κάθε ένα Ζώο… το πόσο εύκολο του είναι να συνεννοηθεί με κάθε όμοιό του ανεξαρτήτως 'καταγωγής'… Σκέψου πόσο εκπαιδευμένος και πόσο εξημερωμένος είναι ο Άνθρωπος που, ακόμα και η κοινή Γλώσσα, του έχει αφαιρεθεί… ή αν θες, δεν του δόθηκε καν!"
- (…)
- "Θες τον καλύτερο φίλο του Ανθρώπου; Τον έχεις ήδη. Είσαι Εσύ. Και μπορείς να είσαι μόνο Δικός σου φίλος. Μόνο".
- "Σχετικά με τι…"
- "Έχεις δει ποτέ, Σκύλο να εξημερώνει άλλο Σκύλο;"
- "Εσύ τώρα, κάπου αλλού το πας αλλά δε μπορώ να σε πιάσω… Να σε σώσω κι από τον κόπο να διπλώνεις και να ξεδιπλώνεις λέξεις…"
- "Συγκεντρώσου λίγο! Λοιπόν... Έχεις δει ποτέ ένα οποιοδήποτε Ζώο, να εξημερώνει όμοιό του; Σκέψου ολόκληρο το Ζωικό Βασίλειο. Σκέψου και πες μου. Υπάρχουν, για παράδειγμα, γορίλλες και χιμπαντζήδες που διατηρούν 'οικιακά ζώα', με σχέσεις εξάρτησης. Κανονικά. Σκύλους και Γάτες κυρίως μα και... Πτηνά. Και δε μιλώ για τις "περίεργες" φιλίες μεταξύ διαφορετικών ζώων… Μιλώ για εξημέρωση και αντιμετώπισή του ως Κατοικίδιο".
- (…)
- Μην το ψάχνεις. Είμαι σίγουρος ότι έχεις κάτι στο μυαλό σου μα, μην το πεις ακόμα… θα φτάσω κι εκεί, σε λίγο.
- (…)
- "Με ρώτησες για τον καλύτερο φίλο του ανθρώπου… και θεώρησες δεδομένο πως θα εννοήσω κάποιο 'Ζώο'. Σωστά;"
- "Σωστ-…"
- "Μη με διακόπτεις. Ρητορική η ερώτηση".
- (…)
- "Με ρώτησες, θεωρώντας δεδομένο το ότι, ο άνθρωπος δεν μπορεί να είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου… Σωστά;"
- (…)
- "Με ρώτησες, θεωρώντας πως, ο άνθρωπος είναι τόσο καλός ώστε να έχει φίλους, οι οποίοι όμως δε μπορεί να είναι άνθρωποι, παρά μόνο 'Ζώα' κατωτέρων, από αυτόν, βαθμίδων στην τροφική αλυσίδα του… Πλανήτης Γη".
- (…)
- "Νιώθεις 'μοναξιά… και θες συντροφιά'. Και δεν ψάχνεις συντροφιά στα ομοειδή σου… μα, ψάχνεις μια συντροφιά 'κατώτερης αξίας' επειδή θα βρεις τί; Μα φυσικά, τί άλλο… υποταγή στην ανθρώπινη ανωτερότητά σου. Σωστά; Και είμαι σίγουρος πως, παρακαλούσες να σου προτείνω ένα Σκύλο. Κι όχι μια Γάτα, η οποία έχει δική της προσωπικότητα και στην ουσία, εκείνη είναι που κατέχει ΚΑΙ τον 'κάτοχο΄ ΚΑΙ την οικία του… Σωστά;"
- (…)
- "Λοιπόν, άκου… Το πιο εξημερωμένο και υπάκουο ζωντανό είναι το Άνθρωπος".
- "Κοίτα… περιμένω τόση ώρα υπομονετικά κι ανέχομαι τις προσβολές σου μα, αν είναι να αρχίσεις τις μαλακ-…"
- "Κανένα πρόβλημα. Τα λέμε. Πρέπει να φύγω. Γεια."
- (…)
- "…"
- "Στάσου! Στάσου που ανάθεμά με κι αν βγάζω άκρη με τη βλαμμένη Σκέψη σου. Ορίστε. Σκάω. Το βουλώνω… Το βουλώνω! Μίλα. Μίλα αλλά τελείωνε επιτέλους!"
- "Δεν υπάρχει κάποια ομάδα ζώων στη Φύση που, να εξημερώνει ομοίους της και να τους χρησιμοποιεί, όπως ο άνθρωπος τα κάθε λογής κατοικίδια. Και μέσα σε αυτά, συμπεριλαμβάνω όλα τα οικόσιτα. Όχι μόνο τα 'προς συντροφία' αλλά και τα προς παραγωγική εκμετάλλευση".
- (…)
- "Φέρε τώρα στο μυαλό σου την προηγούμενη κουβέντα, σχετικά με το πώς τα αποκαλούμενα 'Ζώα', μάχονται καθημερινά για την εξασφάλιση τροφής. Το πώς κλέβουν ένα ξερό ψωμί ο ένας από το στόμα ή το ράμφος του άλλου. Σκέψου πόσες ομοιότητες έχουν με τα ζώα που αποκαλούμε 'ανθρώπους'. Πόσο ανελέητα και πόσο πιο άγρια, αυτό το 'άνθρωπος' αρπάζει και διεκδικεί, όχι μόνο την τροφή… μα και τη ζωή την ίδια από τα χέρια των ομοίων του αλλά και των υπολοίπων ζώων".
- "Ναι. Ωραία. Και;"
- "Είναι δυο τα κρατούμενα, βλάκα μου. Το ένα είναι το ότι, εσύ ο Άνθρωπος είσαι ένα αδίστακτο ζώο που, δεν θα υπολογίσεις το παραμικρό, προκειμένου να ικανοποιήσεις τις ορέξεις σου και το δεύτερο το ότι, μπορείς να σκλαβώσεις μόνο εκείνα τα ζώα που βρίσκονται σε κατώτερη βαθμίδα, της τροφικής αλυσίδας, από εσένα".
- "Και τί σχέσ-…"
- "Δεν είσαι ικανός να σκλαβώσεις ομοίους σου. Είναι αδύνατο. Είναι απαγορευτικό, από την ίδια τη Φύση! Αν μπορούσες να το κάνεις εσύ, θα το έκαναν και τα υπόλοιπα ζώα. Δεν διαφέρεις στο παραμικρό από αυτά. Όσο κι αν χτυπηθείς για να μου φέρεις παραδείγματα Ανθρώπων που υποφέρουν από Ανθρώπους. Κι αυτό, επειδή θα αγνοήσεις είτε ηθελημένα είτε όχι τη διαφορά μεταξύ Υποταγής και Εξόντωσης".
- (…)
- "Όλα τα ζώα μάχονται ομοίους τους. Είτε για την άμεση επιβίωση -το να κλέψουν τη μπουκιά μέσα από το στόμα του άλλου- είτε έμμεσα, σκεπτόμενα μακροπρόθεσμα όπως, το να υπερασπιστούν την περιοχή κυνηγιού τους εξοντώνοντας κάθε επίδοξο εισβολέα".
- "Θες να πεις πως…"
- "Θέλω να πω αυτό που φοβάσαι να αποδεχθείς… το ότι, το Άνθρωπος -εσύ ο Άνθρωπος- είσαι το πιο εξημερωμένο ζώο του 'Πλανήτης Γη'… Ρίξε μια ματιά γύρω σου και πες μου τί βλέπεις. Τί άλλο, παρά υποταγμένους Ανθρώπους. Υποταγμένα αντίγραφα του εαυτού σου, των οποίων η άγνοια, γύρω από αυτό το μικρό μυστικό που μοιράστηκα μαζί σου, είναι αδιαμφισβήτητη. Και περισσότερο, επειδή θεωρούν πως…"
- "Θες να πεις ότι οι Άνθρωποι είναι υποταγμένοι σε κάποια άλλη Φυλή; θέλεις να πεις ότι σε αυτόν εδώ τον Πλανήτη, εκείνοι που κρατούν την ανθρωπότητα υποταγμένη, εκείνοι που ελέγχουν το πώς, πότε και τί θα σκεφτεί ο καθένας από εμάς, δεν είναι… Άνθρωποι;"
- "…προχώρα το".
- "Θεέ μου! Καταλαβαίνεις τί μου λες; Μου μιλάς για εξωγήινους; Κάθομαι και σε ακούω τόση ώρα κι εσύ μου μιλάς για εξωγήινους που ελέγχουν τους ανθρώπους και μας έχουν υποτάξ-…"
- "Όχι. Αλλοίμονο… δεν θα σου αποκάλυπτα ένα τέτοιο μυστικό. Κι αυτό, επειδή είσαι τόσο βλάκας… που δεν αξίζεις τέτοια Γνώση. Και μια που είπα 'βλάκας'… γιατί απορρίπτεις την περίπτωση να είναι Γήινοι; Να ζουν ανάμεσά μας. Να έχουμε την ίδια μορφή μα, να μην είναι Άνθρωποι; Γιατί πιστεύεις ότι το Άνθρωπος είναι τόσο σημαντικό, τόσο συμπαντικό που, έχει τη δυνατότητα να σκλαβώνει άλλους ανθρώπους, παρά το γεγονός του ότι, αυτό δε συμβαίνει κάπου αλλού στη Φύση; Γιατί φοβάσαι να παραδεχθείς πως, ο εχθρός σου δεν είναι κάποιος όμοιός σου… μα, κάποιος ανώτερος από εσένα; Γιατί θέλεις πάντα το ευκολάκι… το παραμύθιασμα σχετικά με την αξία τους πραγματικού εχθρού; Γιατί σε τρώει να μου μιλήσεις για Υπηρέτες και Δούλους; Γιατί μπερδεύεις τόσο την Προσωποκράτηση με την Υποταγή;"
- (…)
- "Ξέρω… Νιώθει χαμένος χρόνος. Νιώθεις ότι, ξόδεψες πολύτιμο χρόνο από τη σκλαβιά σου, μέχρι να ξεδιπλώσω τη Σκέψη μου… και στο τέλος… δεν άκουσες και τίποτα της προκοπής. Ε, μια που την ξεδίπλωσα… ξάπλωσε κι ετοιμάσου για τη συνέχεια. Μόνο που…"
- "Μόνο που;"
- "Μόνο που θα πρέπει να είσαι εδώ".
- "Πού είναι το Εδώ;"
- "Εδώ. Μέσα σου. Και θα πρέπει επίσης, να αφήσεις ανοικτή την πόρτα της αμφισβήτησης όλων… κι όχι μόνο των δικών μου λέξεων. Οι λέξεις, έτσι κι αλλιώς, είναι πολύ λίγες για να περιγράψουν καταστάσεις. Πολύ λίγες. Είμαι σίγουρος πως, οι διάφορες Γλώσσες δημιουργήθηκαν προκειμένου να διασπαστεί ο Άνθρωπος κι όχι για να επικοινωνήσει. Σκέψου κάθε άλλο Ζώο στη Φύση… Σου αφήνει έστω και στο ελάχιστο την εντύπωση πως, ένας Εγγλέζικος Σκύλος δε μπορεί να συνεννοηθεί με ένα Γιαπωνέζικο Σκύλο επειδή γαυγίζουν σε… διαφορετικές Γλώσσες; Σκέψου κάθε ένα Ζώο… το πόσο εύκολο του είναι να συνεννοηθεί με κάθε όμοιό του ανεξαρτήτως 'καταγωγής'… Σκέψου πόσο εκπαιδευμένος και πόσο εξημερωμένος είναι ο Άνθρωπος που, ακόμα και η κοινή Γλώσσα, του έχει αφαιρεθεί… ή αν θες, δεν του δόθηκε καν!"
- (…)
- "Θες τον καλύτερο φίλο του Ανθρώπου; Τον έχεις ήδη. Είσαι Εσύ. Και μπορείς να είσαι μόνο Δικός σου φίλος. Μόνο".
…συνεχίζεται
…απόσπασμα από τη συλλογή Σκέψεων του Γρ. Κρέζου, "Ανθρώ-Ποινη Π-ύλη στη Γν-Ώση"
