Κάποτε, ένας θεός μου είπε…
- "Εγώ ειμί κι άλλος ουδείς"
Βέβαια, δε μου το είπε προσωπικά. Μέσω εντεταλμένων του το άκουσα.
Διαπιστευτήρια; Ποιοι, οι εντεταλμένοι; Όχι. Δεν είχαν. Τουλάχιστον, όχι θεωρημένα. Ξέρεις… Επικυρωμένα. Να πεις ότι είχαν μια σφραγίδα, έστω. Τίποτα.
Απλά… Κατέστρεψαν τα πάντα γύρω μου, οπότε, ή μόνη φωνή όπου άκουγα… ήταν η δική τους. Και, ξέρεις… τότε, Πίστευα. Δεν Ερευνούσα.
Κάπου, Κάποιος, Κάποτε…
- "Δεν τα καταφέρνω. Χρειάζομαι Βοήθεια… Κάποιος θα υπάρχει εκεί Έξω. Δε μπορεί. Κάποιος. Κάποιος μεγαλύτερος κι από το μεγαλύτερο φόβο μου. Κάποιος, όχι απλά να με φυλάει… μα να τον καλώ όποτε έχω ανάγκη και να κάνει τα πάντα για να με βοηθήσει. Κι αν δεν υπάρχει… Ε, κι αν δεν υπάρχει, θα τον Δημιουργήσω. Και θα τον Δημιουργήσω έτσι ώστε να με έχει Δημιουργήσει. Και να με Αγαπάει. Και να με Νοιάζεται. Και να με Φροντίζει".
Κάπου, Ο Ίδιος, Αργότερα…
- "Δεν τα καταφέρνω. Χρειάζομαι Βοήθεια… Πού είναι αυτός που υπάρχει εκεί Έξω; Δε μπορεί. Υπάρχει. Κι είναι μεγαλύτερος κι από το μεγαλύτερο φόβο μου. Μα, όχι μόνο δε με φυλάει… αλλά όποτε τον καλώ, επειδή έχω ανάγκη, δεν κάνει το παραμικρό για να με βοηθήσει. Και υπάρχει! Υπάρχει… τον έχω Δημιουργήσει. Και τον Δημιούργησα έτσι, επειδή με είχε Δημιουργήσει. Μα δε με Αγαπάει. Δε με Νοιάζεται. Δε με Φροντίζει".
Κάπου, Ο Ίδιος και... κάποιος Άλλος, Πολύ Αργότερα...
- "Θα το βασανίζεις πολύ ακόμα;"
- "Γιατί; Δικό σου είναι;"
- "Δικό μου; Όχι… Όχι ακόμα δηλαδή…"
- "Κι ο λόγος που σε κάνει να πιστεύεις ότι, κάποια στιγμή θα είναι δικό σου, είναι…"
- "Θα μου το δώσεις εσύ. Οικειοθελώς. Κι όχι μόνο θα μου το δώσεις… μα, θα με παρακαλάς να το πάρω. Κι όχι για να το ξεφορτωθείς… μα, για να το ανταλλάξεις".
- "Πολύ σίγουρο σε βλέπω. Για λέγε…"
- "Τίποτα… Αυτό μόνο. Τα λέμε…"
- "Θα βασανίζεσαι πολύ ακόμα;"
- "Γιατί; Δικός σου είμαι;"
- "Δικός μου; Όχι… Όχι ακόμα δηλαδή…"
- "Κι ο λόγος που σε κάνει να πιστεύεις ότι, κάποια στιγμή θα είμαι δικός σου, είναι…"
- "Θα μου δωθείς εσύ. Οικειοθελώς. Κι όχι μόνο θα μου δωθείς… μα, θα με παρακαλάς να σε πάρω. Κι όχι για να σε ξεφορτωθείς… μα, για να σε ανταλλάξεις".
- "Πολύ σίγουρο σε βλέπω. Για λέγε…"
- "Τίποτα… Αυτό μόνο. Τα λέμε…"
- "Γιατί; Δικό σου είναι;"
- "Δικό μου; Όχι… Όχι ακόμα δηλαδή…"
- "Κι ο λόγος που σε κάνει να πιστεύεις ότι, κάποια στιγμή θα είναι δικό σου, είναι…"
- "Θα μου το δώσεις εσύ. Οικειοθελώς. Κι όχι μόνο θα μου το δώσεις… μα, θα με παρακαλάς να το πάρω. Κι όχι για να το ξεφορτωθείς… μα, για να το ανταλλάξεις".
- "Πολύ σίγουρο σε βλέπω. Για λέγε…"
- "Τίποτα… Αυτό μόνο. Τα λέμε…"
- "Θα βασανίζεσαι πολύ ακόμα;"
- "Γιατί; Δικός σου είμαι;"
- "Δικός μου; Όχι… Όχι ακόμα δηλαδή…"
- "Κι ο λόγος που σε κάνει να πιστεύεις ότι, κάποια στιγμή θα είμαι δικός σου, είναι…"
- "Θα μου δωθείς εσύ. Οικειοθελώς. Κι όχι μόνο θα μου δωθείς… μα, θα με παρακαλάς να σε πάρω. Κι όχι για να σε ξεφορτωθείς… μα, για να σε ανταλλάξεις".
- "Πολύ σίγουρο σε βλέπω. Για λέγε…"
- "Τίποτα… Αυτό μόνο. Τα λέμε…"
Κάπου, Οι Ίδιοι οι Προηγούμενοι, Μα Πολύ Αργότερα...
- "Μήπως κουράστηκες; Θες να σε αφήσω λίγο στην ησυχία σου;"
- "Όχι… κάθε άλλο. Στο κάτω κάτω… το να υπάρχω για εσένα, είναι το μόνο που ξέρω να κάνω".
- "Ναι… δε λέω. Μα, μήπως να έκανες κι ένα διάλειμμα;"
- "Διάλειμμα;"
- "Ναι… ξέρεις. Μακρυά από υποχρεώσεις".
- "Θα τα καταφέρω λες;"
- "Ξέρεις… σκεφτόμουν, αντί να τρέχεις από δω κι από κει… να σου ανοίξω ένα μαγαζάκι. Να έχεις ένα πόστο. Ξέρεις. Ένα σημείο αναφοράς. Τί λες;"
- "Να δέχομαι πελάτες;"
- "Ναι… Ξέρεις. Όσοι Πιστοί, Προσέλθετε…"
- "Κι οι υπόλοιποι;"
- "Ας ψωνίσουν αλλού…"
- "Κουράστηκα… Άσε με στην ησυχία μου".
- "Μα, το να υπάρχεις για εμένα ήταν το μόνο που ήξερες να κάνεις".
- "Ναι… δε λέω. Μα, θέλω να κάνω ένα διάλειμμα".
- "Διάλειμμα;"
- "Ναι… ξέρεις. Μακρυά από υποχρεώσεις".
- "Θα τα καταφέρεις λες;"
- "Ξέρεις… σκεφτόμουν, το μαγαζάκι που μου άνοιξες δεν είναι σε καλό πόστο. Ξέρεις. Χρειάζεται Κεφάλαιο Κίνησης".
- "Τι… δεν πατάνε Πελάτες;"
- "Πελάτες πατάνε. Πρώτες Ύλες δεν μπαίνουν".
- "Τί θες από εμένα;"
- "Εσένα".
…συνεχίζεται
…απόσπασμα από τη σειρά διηγημάτων του Γρ. Κρέζου "Κάποτε, ένας θεός μου είπε…"
