- "Πες μου… Βρες μου μια λογική εξήγηση. Μιά άλογη. Κάτι! Πώς είναι δυνατόν να πήγαν τόσα χρόνια χαμένα!"
- "Χρόνια;"
- "Ναι… Χρόνια."
- "Χαμένα;"
- "Ναι… Χαμένα! Τί έπαθες; Δεν ακούς;"
- "Ακούω… Απλά, δε μπορώ να καταλάβω αν μου κάνεις πλάκα ή το εννοείς…"
- "Κοίταξέ με στα μάτια."
- "Είναι Θολά…"
- "Το ξέρω… Φαίνομαι λοιπόν για άνθρωπος που κάνει πλάκα αυτήν τη στιγμή;"
- "Τη συγκεκριμένη στιγμή, δεν φαίνεσαι καν για άνθρωπος. Και να σου πω την αλήθεια… και τις προηγούμενες τέσσερις στιγμές, πάλι δε φαινόσουν για άνθρωπος. Και… σου έχω νέα! ΔΕΝ είσαι άνθρωπος. Σύνελθε…"
- "Έχεις ειλικρινά την εντύπωση πως κάνω πλάκα;"
- "Χρησιμοποιείς τη φράση 'Χαμένα Χρόνια'… Τί άλλο να υποθέσω, από το ότι, μου κάνεις πλάκα;"
- "Μη με τρελαίνεις άλλο. Μίλα!"
- "Πες μου πρώτα από όλα, σε ποια Χρόνια αναφέρεσαι και για ποιο λόγο θεωρείς πως πήγαν Χαμένα. Και στην τελική… γιατί δεν ψάχνεις μπας και τα βρεις."
- "Τί να βρω; Τα Χρόνια; Είναι δυνατόν να γυρίσω πίσω το Χρόνο να τα ξαναζήσω;"
- "Μα, θα ήταν ηλίθιο εκ μέρους σου. Αν είναι να ζήσεις κάτι, γιατί να μη ζήσεις κάτι νέο; Γιατί να γυρίσεις πίσω; Να το ζήσεις αλλιώς; Κι αν το Νέο είναι ακόμα καλύτερο;"
- "Χαμένα, σου λέω. Καταλαβαίνεις; Δε με απασχολεί το να γυρίσω πίσω το Χρόνο. Δε θέλω να ξαναζήσω τα περασμένα ούτε να μπορούσα να γυρίσω πίσω για να τα ζήσω αλλιώς… Αυτό που θέλω να μάθω είναι το ΓΙΑΤΙ το πήρα τόσο στραβά, για τόσα πολλά χρόνια, τη στιγμή που είχα τον απόλυτο έλεγχο!"
- "Ναι. Κοίτα… αυτό το 'Απόλυτος Έλεγχος' πρόσεξέ το."
- "Όταν λέω 'Απόλυτο Έλεγχο' εννοώ πως, γνώριζα τι ήθελα. Γνώριζα τί έκανα. Γνώριζα κι αποδεχόμουν τις συνέπειες. Ανά πάσα στιγμή! Κάποιες φορές μάλιστα, τις αποζητούσα."
- "Ναι. Θυμάμαι… Και;"
- Τί 'Και'; Για ποιο λόγο άφησα να πάνε χαμένα τόσα χρόνια, βγαίνοντας από το δρόμο μου, κάνοντας έναν απίστευτο κύκλο κι επιστρέφοντας στο σημείο που ήμουν; Ή μάλλον… σχεδόν στο επίπεδο που ήμουν. Γιατί να μην είχα συνεχίσει στους ίδιους ρυθμούς, με τον ίδιο τρόπο σκέψης, με την ίδια τακτική διάδρασης;"
- "Μάλλον επειδή το Τσάμπα, όχι απλά πέθανε… αλλά παίζει και να μη γεννήθηκε καν."
- "Σε έχασα… τί έννοείς;"
- "Δεν ξέρω τί έχεις πάθει σήμερα, μα… ξέρεις πως, δε γίνεται να με Χάσεις. Να με Βγάλεις, ίσως. Να με Χάσεις όμως…"
- (…)
- "Συμφωνείς ότι, ο Χρόνος είναι από τα πιο Απατηλά Concepts;"
- "Μάλλον Ναι. Μα, σε αυτό φταίει η ορολογία, η απόδοση της έννοιας αν θες, οι εφαρμογ-…"
- "Ναι. Φταίει κι η Γη που είναι στρογγυλή."
- (…)
- "Αυτή τη στιγμή, είσαι σε θέση να εκτιμάς πως, ήταν Χαμένα Χρόνια. Έζησες το Πριν. Έζησες το Κατά-τη-διάρκεια. Ζεις στο Μετά του Τότε. Έχεις την δυνατότητα να συγκρίνεις. Αν δεν είχες αλλάξει μονοπάτι, θα ήσουν σε θέση να γνωρίζεις αν, αυτό που υπήρξες πριν τα Χαμένα Χρόνια -το οποίο μοιάζει τόσο πολύ σε αυτό που είσαι- ήταν καλύτερο από εκείνο που υπήρξες κατά τη διάρκεια των Χαμένων Χρόνων;"
- (…)
- "Ξέρεις… ο Χρόνος… ο Χρόνος είναι Χρήμα!"
- "Ναι. Να μη σε καθυστερώ λοιπόν…"
- "Κάτσε κάτω! Μην κουνηθείς! Και μην πεις Λέξη, αν δε σου απευθύνω το Λόγο! Κι Άκου!"
- "Να μου από-ευθύνης το Λόγο;"
- "Ναι… να πάρω την ευθύνη από τα λόγια που θα πείς."
- (!)
- "Ειλικρινά τώρα… γνωρίζεις γιατί λέμε πως, ο Χρόνος είναι Χρήμα;"
- "Ναι. Μα, φυσικά και γνωρίζω… Αν εκμεταλλευτείς τον Χρόνο σου σωστά, μπορείς να βγάλεις πολλά χρήματα και κανένας δεν έχει το δικαίωμα να στον σπαταλ-…"
- "Συγγνώμη… Τί ρώτησα;"
- "Αν γνωρίζω γιατί λέμε πως, ο Χρόν-…"
- "Ναι. ΟΚ… Εσύ όμως γιατί μου απαντάς στο 'γιατί λένε', ενώ σε ρώτησα 'γιατί λέμε';"
- (…)
- "Ο Χρόνος είναι Χρήμα, σημαίνει πολύ απλά… πως, ο Χρόνος είναι Μέσο Συναλλαγής. Νόμισμα, αν θες. Με το Χρόνο, ψυχή μου, δεν πλουτίζεις. Με το Χρόνο απλά, Αγοράζεις. Νοικιάζεις. ΠΛΗΡΩΝΕΙΣ!"
- (…)
- "Ο Χρόνος σου είναι Πολύτιμος ΟΧΙ επειδή μέσα ΣΕ αυτόν μπορείς να βγάλεις λεφτά… μα, επειδή ΜΕ αυτόν, μπορείς να πληρώσεις τα σπουδαιότερα των Μαθημάτων!"
- (!)
- "Με το Χρόνο σου, πληρώνεις τα Δίδακτρα!"
- "…"
- "Αρχίζει να ξεκαθαρίζει λίγο η Εικόνα, στο θολωμένο σου μυαλό;"
- "Τα μάτια ήταν θολωμένα. Όχι το μυαλό."
- "Καλά… για αυτό το τελευταίο, μην πάρεις και όρκο. Έχεις φάει τίποτα σήμερα;"
- "Λίγο κέικ της μάνας και δυο κούπες καφέ."
- "Όλη μέρα;"
- "…και δυο τρεις ακόμα καφέδες μετά."
- "Άντε, φάε το τυράκι που έχει μείνει… κόψε και μια ντοματούλα στα τέσσερα, να έχει κάτι το στομάχι να ασχολείται και το συμμαζεύουμε μετά… Το σαλαμάκι, άστο. Πέτα το."
- "Μην ανησυχείς… το' χω."
- "Σίγουρα;"
- "Το' χω σου λέω…"
- "Δικό μου είναι. Εγώ το έχω γράψει…"
- "Το ξέρω. Μόνο εσύ θα μπορούσες να το έχεις γράψει και μόνο εσύ θα μπορούσες να είχες τοποθετήσει κάθε Τόμο από το Χτες μου πάνω απ' τη φωτογραφία που δείχνει όσα έχω μες στα Στήθη."
- "Με κατάλαβες λοιπόν;"
- "Είσαι ο μόνος που θα μπορούσε να είχε ανοίξει το καπάκι της καμινάδας…"
- "Ναι. Εγώ κι ο Άη Βασίλης."
- "Μόνο που… εκείνος δεν υπάρχει."
- "Κατάλαβες λοιπόν τί ήταν κι εκείνος ο θόρυβος που άκουσες τη νύχτα;"
- "Ναι. Σκόνταψες στο ασημί το καλαθάκι."
- "Μη μου ξαναμιλήσεις για Χαμένα Χρόνια. Δεν υπάρχουν Χαμένα Χρόνια. Ούτε καν Χαμένες Στιγμές."
- "Όχι. Ποτέ ξανά. Κάθε τι που έζησα, το πλήρωσα με Χρόνο. Και μόνο με Χρόνο!"
- "Χρόνος…! Αν υπάρχει μία μόνο φράση που, να είναι αληθινή, αυτή είναι το, 'Ο Χρόνος είναι Χρήμα'…"
- "Έτσι…"
- "Περασμένα Χρόνια!"
- "Υπέροχα!"
- "Τροφή για το Σήμερα!"
- "Τα λέμε Μετά…"
- "Τα λέμε Αύριο…"
- "Τί λέμε 'Αύριο'…"
- "Αυτό που θα αγοράσεις με τα Ρέστα από το Χρόνο που ξόδεψες στο Τώρα."
- "Είναι αλήθεια λοιπόν!"
- "Σου έχω πει ποτέ ψέμματα;"
- "Άραγε… ξεκινάμε όλοι με το ίδιο Κεφάλαιο;"
- "Με Ίδιο Κεφάλαιο… αλλά όχι με το ίδιο Κεφάλαιο."
- "Και το Τέλος;"
- "Ξοδεύοντας και τα τελευταία ψιλά από τα Ρέστα…"
- "Δηλαδή… όσοι δεν ξοδεύουν, ζούνε περισσότερο;"
- "Ναι… Ζούνε Περισσότερο… μα Όχι Περισσότερα!"
- "Έχεις να μου δώσεις ένα κατοστάρικο;"
- "Έχω. Για εσένα… έχω."
- "Μα, θα ζήσεις λιγότερο."
- "Θα Ζήσω όμως Περισσότερα."
…απόσπασμα από την ανέκδοτη συλλογή κειμένων "Έκανα μια Σκέψη", του Γρ. Κρέζου, 1969 -
