- "Τί κοιτάς ρε;", με ρώτησε...
Τί να του πω; Μήπως θα καταλάβαινε; Και να καταλάβαινε, θα το πίστευε;
Του απάντησα λοιπόν, "Μην αγχώνεσαι... και που κοιτώ, δε βλέπω εσένα".
Από την ταχύτητα όμως που, η σφιγμένη του γροθιά, πέρασε χιλιοστά από τη μύτη μου... εκτιμώ πως... είχε αγχωθεί τελικά...
Απλά και μόνο, επειδή τον κοιτούσα. Κι ας μην τον έβλεπα.
Αλήθεια... τί ζόρι τραβάνε οι άνθρωποι όταν νιώθουν πως τους κοιτάζεις;
Μήπως φοβούνται ότι, τους Βλέπεις κιόλας;
Πόσο δύσκολο είναι να καταλάβει, να χωνέψει κάποιος πως... αυτό που βλέπουμε είναι ακριβώς αυτό που δεν είναι;
Μάλλον δύσκολο...
Εϊναι γεγονός πως η πλειοψηφία των ανθρώπων πιστεύει ότι, το Μαύρο και το Άσπρο είναι Χρώματα. Κάποιοι μάλιστα, θεωρούν ένα από τα δυο, ως το αγαπημένο τους... χρώμα.
Κάποια στιγμή, στα Καλλιτεχνικά, στο Γυμνάσιο, είχαμε μάθει πως το Άσπρο και το Μαύρο ΔΕΝ είναι χρώματα. Αργότερα, στη Φυσική, ήρθε να επιβεβαιωθεί.
Να το πιάσω λίγο όμως από την Αρχή... να συννενοηθούμε σχετικά με το πόσο λανθασμένα λειτουργεί η αντίληψη μας σχετικά με τα μηνύματα που στέλνουν οι, έτσι κι αλλιώς περιορισμένης εμβέλειας, αισθήσεις μας.
Τα πάντα γύρω μας είναι παλλόμενα "σωματίδια" τα οποία απέχουν τρομερές αποστάσεις μεταξύ τους. Ακόμα κι εμείς οι ίδιοι. Αν μπορούσε κανείς να κοιτάξει σε υποατομικό "βάθος", θα "έβλεπε" μια "σούπα" από παλλόμενα "σωματίδια".
. Σίγουρα, αν δεν έχεις ασχοληθεί αρκετά, είναι δύσκολο να κατανοήσεις πως, λέγοντας Σωματίδιο, δεν εννοούμε απαραίτητα κάτι το οποίο έχει όγκο, μάζα, φορτίο.
. Σίγουρα, αν δεν έχεις ασχοληθεί αρκετά, δε μπορείς να κατανοήσεις πως, ο όρος Συμπαγές, είναι παραπλανητικός διότι, δεν υπάρχει το παραμικρό Συμπαγές στο γνωστό μας Κόσμο.
. Σίγουρα, αν δεν έχεις ασχοληθεί αρκετά, είναι αδιανόητο να φανταστείς πως, το ίδιο σου το δέρμα, το σώμα, τα κόκκαλα, ακόμα και το αίμα, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μικρά σωματίδια ενέργειας που πάλλονται σαν τρελά... απέχουν μεταξύ τους κι ουδέποτε έρχονται σε επαφή!
. Σίγουρα, αν δεν έχεις ασχοληθεί αρκετά, είναι αδύνατο να αντιληφθείς το γεγονός του ότι, ο όρος ΕΠΑΦΗ, είναι κι αυτός πλασματικός...
Αυτό που νιώθουμε ως ΑΦΗ, δεν είναι το άγγιγμα μιας επιφάνειας. Δεν είναι δυνατόν να αγγίξεις μια επιφάνεια.
Αυτή η αίσθηση όταν "ακουμπάς" κάτι, είναι αποτέλεσμα της απώθησης των σωματιδίων του δέρματός σου από τα σωματίδια της επιφάνειας που νομίζεις ότι ακουμπάς.
Ακόμα και το νερό, που θεωρείς πως αγγίζει το δέρμα σου...
Αυτό που στην ουσία νιώθεις, είναι η διαφορά θερμοκρασίας των σωματιδίων που αποτελλούν την επιδερμίδα σου, με τη θερμοκρασία των σωματιδίων που αποτελλούν το νερό κι η μεταξύ τους δύναμη απώθησης...
Και το ότι αυτό κυλά στο κορμί σου, είναι αποτέλεσμα της βαρυτικής έλξης που, το οδηγεί προς τα κάτω... στη Γη.
Απώθηση; Και γιατί απώθηση;
Και καλά, τί είναι χρώμα τελικά;
Τί σημαίνει Βλέπω κάτι;
Τι είναι τα Σχήματα, οι Επιφάνειες, τα Αντικείμενα που βλέπουμε;
Εντάξει, το κατάλαβα πως, στην πραγματικότητα, δε μπορώ να αγγίξω το παραμικρό... αλλά, όλα αυτά που βλέπω, τί είναι; Πώς έχουν τόσα διαφορετικά χρώματα; Πώς ξεχωρίζω σχήματα;
Όλα αυτά που βλέπουμε, είναι ακριβώς όσα επιτρέπει η συνεργασία της Όρασης με την Αντίληψή μας.
Είναι η αλληλεπίδραση σωματιδίων φωτός, με τα σωματίδια που υπάρχουν στο χώρο και είναι μαζεμένα σχηματίζοντας Αντικείμενα... μα και Υποκείμενα...
Η αντίληψή μας, ομαδοποιεί εκείνες τις ομάδες σωματιδίων που έχουν κοινές ιδιότητες και χρώμα και συμφωνούμε να τις ονομάζουμε, γενικότερα, ΕΠΙΦΑΝΕΙΕΣ...
Όλα αυτά που, η Αίσθηση ΟΡΑΣΗ αντιλαμβάνεται, είναι αποτέλεσμα διαφορετικής απορρόφησης/αντανάκλασης του Φωτός από κάθε τι που υπάρχει στο οπτικό μας πεδίο. Κι όσο μεγαλώνουμε, αντιλαμβανόμαστε, εμπειρικά πλέον και την έννοια της Απόστασης κι έτσι ξεχωρίζουμε Σχήματα... αντιλαμβανόμαστε τις 3 τουλάχιστον, διαστάσεις στις οποίες ζούμε.
Κι αφού τα λύσαμε όλα γύρω κι από το τί βλέπουμε, πάμε λίγο πίσω στο Χρώμα...
Το Φως, το Ηλιακό Φως, το "λευκό" φως... περιέχει όλα τα χρώματα...
Και μιας και το φως είναι κύμα και το κύμα έχει συχνότητα... το φως, έχει ένα εύρος συχνοτήτων... από το οποίο εύρος, το ορατό σε εμάς τμήμα, αν και μηδαμινό, εμπεριέχει υπέροχα χρώματα με τις ενδιάμεσες αποχρώσεις τους.
Όπως φαίνεται και στο προηγούμενο video, Χρώμα μιας επιφάνειας ορίζουμε τις συχνότητες εκείνες που, η επιφάνεια ΑΝΤΑΝΑΚΛΑ, αφού απορροφήσει όλες τις υπόλοιπες.
Κάθε επιφάνεια λοιπόν, λειτουργεί ως φίλτρο...
Κι από αυτό, συμπεραίνει κανείς πως, Ένα Κόκκινο Μήλο... στην ουσία, ΜΟΝΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ... εφόσον, αυτό το χρώμα που βλέπουμε είναι εκείνο το οποίο ΔΕΝ απορροφήθηκε από το μήλο... Το κόκκινο το βλέπουμε επειδή ΔΕΝ περιέχεται στο μήλο.
Με λίγα λόγια δηλαδή, έχουμε συμφωνήσει (κι ας μην μας το έχουν πει) πως, σαν χρώμα μιας επιφάνειας ορίζουμε το χρώμα που η εν λόγω επιφάνεια ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ... κι όχι όλα τα υπόλοιπα ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ...
Μας κάθεται πιο απλό έτσι...
Για παράδειγμα, ένα κίτρινο χαλί...
Σημαίνει πως η επιφάνεια του χαλιού απορρόφησε, όλα τα χρώματα ΕΚΤΟΣ από το κίτρινο.
Και μας έρχεται πιο εύκολο, να ονομάσουμε αυτό που ΔΕΝ περιέχεται στο χαλί... παρά όλα τα υπόλοιπα που περιέχονται...
Γιατί, αν λέγαμε τα πράγματα με το όνομά τους, θα καταλήγαμε σε ονομασίες γλωσσοδέτες (κυρία Μιραράκη μου με τα κεραμιδοκανελοσοκοραλλοκόκκινα)...
Κοίτα όμως που, αυτήν ακριβώς την παρατυπία, δεν μας την εξηγούν...
Με αποτέλεσμα, να δημιουργούνται λανθασμένοι συνειρμοί, οι οποίοι μας απομακρύνουν εντελώς από την πραγματικότητα...
Εσκεμμένα; Από κεκτημένη ταχύτητα; Από αδιαφορία;
Ποιος ξέρει...
Κι αφού τα λύσαμε όλα γύρω ΚΑΙ από το τί είναι χρώμα... και κατανοήσαμε πως, το χρώμα που αποδίδουμε σε μια επιφάνεια είναι το χρώμα που η επιφάνεια ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ κι όχι το χρώμα που ΕΙΝΑΙ, ας κάνουμε ένα zoom στο Άσπρο και στο Μαύρο...
Το Άσπρο και το Μαύρο ΔΕΝ είναι χρώματα...
Κι αυτό γιατί, Το Άσπρο είναι η Ολική Αντανάκλαση του Φωτός και το Μαύρο η Ολική Απορρόφηση του Φωτός.
Μια επιφάνεια που βλέπουμε Άσπρη, είναι άσπρη επειδή αντανακλά ΟΛΑ τα χρώματα του φωτός... με αποτέλεσμα, να μην τη διαπερνά η παραμικρή συχνότητα. Να μην απορροφά οποιαδήποτε συχνότητα φωτός.
Μια επιφάνεια που βλέπουμε Μαύρη, είναι μαύρη επειδή απορροφά ΟΛΑ τα χρώματα του φωτός... με αποτέλεσμα να μην ξεφεύγει η παραμικρή συχνότητα. Να μην αντανακλάται οποιαδήποτε συχνότητα φωτός. Tίποτα. Σκοτάδι. Μαύρο.
Το Λευκό, θα μπορούσε κανείς να το πει και... Κενό. Δίχως φως. Δίχως πληροφορία.
Ναι, το Λευκό, όποια φωτεινή πληροφορία έρχεται απ' έξω την ξαναστέλνει μεν προς τα έξω... αλλά αυτό καθεαυτό... δεν έχει "χρώμα".
Το Μαύρο πάλι, θα μπορούσε κανείς να το πει και... Παντογνώστη.
Κάθε πληροφορία που έρχεται απ' έξω, την παγιδεύει. Την κρατά και δεν επιτρέπει σε κάποιον να την αποκτήσει, εκτός κι αν βουτήξει μέσα του.
Λευκοί Άγγελοι. Λευκό Φως πριν το θάνατο. Λευκό της αγνότητας.
Πίστευε και μη ερεύνα...
Δέξου, έλα στο λευκό, γίνε ένα με αυτό και δε χρειάζεται να γνωρίζεις. Δε χρειάζεται να μάθεις.
Μαύρη Μαγεία. Σκοτεινές στοές. Σκοταδιστές. Μαύρο του θανάτου.
Πίστευε και μη. Ερεύνα.
Έλα στο Μαύρο, γίνε ένα με αυτό, ψάξε και θα βρεις τα πάντα. Όλο το Φως, όλα τα χρώματά του μέσα σε αυτό. Όλη η Γνώση. Όλες οι συχνότητες με κάθε λεπτομέρεια. Μάθε τα πάντα για το ποιος είσαι και το πού ανήκεις. Μάθε το γιατί.
- Μήπως τελικά, εσκεμμένα μας έμαθαν να χαρακτηρίζουμε κάποιον από το χρώμα που ΔΕΝ έχει κι όχι από όλα τα υπόλοιπα που έχει;
- Μήπως επιτέλους, για να έχουμε άποψη για κάποιον, να πρέπει να βουτήξουμε στα σκοτάδια της Ψυχής του και να μην περιοριζόμαστε σε αυτό που βλέπουμε;
- Μήπως τελικά, λειτουργώντας αφαιρετικά... μπορούμε να αναγνωρίσουμε την ουσία σε μια κατάσταση, αφήνοντας στην άκρη το ορατό;
- Μήπως δεν είναι τυχαίο που, έχει τόσο κατατρεχτεί κι αφοριστεί κάθε τι Μαύρο;
- Μηπως επειδή εκεί ακριβώς βρίσκεται ΟΛΗ η Γνώση;
- Μήπως τελικά, το Λευκό δημιουργήθηκε όχι για να δείξει το δρόμο αλλά για να Θαμπώσει;
- Μήπως τελικά, δεν είναι απλή σύμπτωση που η Άβυσσος είναι Μαύρη και μόνο για Λίγους;
- Μήπως δεν είναι τυχαίο που κάθε τί που καίγεται στη Φωτιά... γίνεται Μαύρο;
- Μήπως τελικά, τη Γνώση την αποκτάς μόνο αφότου Καείς;
...είπα κι εγώ!
Σιγά μην κατέληγα σε απαντήσεις κι απόψε.
