* Στον Τοίχο...

- "Γύρισες κιόλας;"

- "Ναι, δεν είχε πολλή κίνηση. Ξεμπέρδεψα γρήγορα."

- "Ήταν κάτι μπλεγμένο;"

- "Ορίστε;"

- "Είπες πως, ξεμπέρδεψες κάτι... και μάλιστα γρήγορα."

- "Έχεις όρεξη, έτσι;"

- "Και έτσι... και αλλιώς. Πέρασε ο Άγγγελος από εδώ."

- "Ο Άγγελος... Ποιος Άγγελος;"

- "Σωστά. Ποιος από όλους, ε; Εκείνος ο τύπος που έχει αναλάβει το Καταστατικό. Δεν άφησε επώνυμο. Ξέρεις εσύ, μου είπε."

- "Ναι. Ναι, ξέρω. Άφησε κάποιο μήνυμα;"

- "Άγγελος είναι. Άμα δεν άφηνε αυτός μήνυμα, ποιος άλλος θα άφηνε; Όνομα και πράγμα ο τύπος. Ή η τύπισσα... χαχα..."

- "Προς τί η ειρωνεία;"

- "Ε, να... οι άγγελοι δεν έχουν φύλλο. Έτσι δε λένε;"

- "Δεν έχω όρεξη. Εντάξει; Τί ακριβώς λέει το μήνυμα; Μόνος του ήρθε; Τί σου είπε;"

- "Ναι. Μόνος. Μου είπε πως κοντεύει να περάσει ο μήνας και θα πρέπει να το καταθέσει στο Πρωτοδικείο. Εϊχες, λέει, αναλάβει να φροντίσεις για την επικύρωση των αντιγράφων και τα παράβολα σε ΔΟΥ, Επιμελητήριο, Ταμείο Νομικών και Προνοίας. Αν έχεις ξεμπερδέψει με αυτά, να τον ενημερώσεις για να περάσει να πάρει τα διπλότυπα και να ετοιμάσει το φάκελλο. Τώρα, αν ξέχασα και κάτι, λογικό είναι. Δεν ξέρω εγώ από αυτά. Καλύτερα να τον πάρεις τηλέφωνο, να τα πείτε. Μόνο που..."

- "Μόνο που;"

- "Να. Έχω την εντύπωση πως, φαινόταν κουρασμένος. Κουρασμένος, σκεπτικός κι απογοητευμένος που καθυστερεί η διαδικασία. Κι άφηνε την εντύπωση πως, ένιωθε υπεύθυνος αυτός... Όμως, κατάλαβα πολύ καλά ότι, αυτό οφείλεται σε εσένα αποκλειστικά."

- "Ναι. Ναι, ξέρω. Ξέρω. Είναι καθαρά δική μου ευθύνη. Ο Άγγελος έκανε και κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί... Μα, τί λέω! Τα έχει κάνει όλα."

- "Μη μου πεις πως δεν έχεις ξεμπερδέψει με τις επικυρώσεις των αντιγράφων..."

- "Αν σου πω τώρα πως, ούτε ένα διπλότυπο δεν έχω τακτοποιήσει, τί θα πεις;"

- "Τίποτα. Δεν θα πω τίποτα. Μόνο ίσως..."

- "Μόνο ίσως... τί;"


- "Απορώ, γιατί ασχολείται ακόμα με την υπόθεσή σου. Αυτό."

- (...)
- "Και όχι μόνο ασχολείται... αλλά έρχεται εδώ με σχεδόν απολογητικό ύφος και νιώθει και υπεύθυνος για την καθυστέρηση. Μέσα από τα λόγια του, άφησε να εννοηθεί πως, θεωρεί την όλη Στάση του, προκλητική και αποπροσανατολιστική. Ότι, ο τρόπος παρουσίασης των δεδομένων της Μελέτης, ήταν λάθος επιλογή του. Δηλαδή, είναι να τρελαίνεται κανείς με αυτόν τον άνθρωπο.
- (...)

- "Αλήθεια... τόσες ζωές που έλλειπες, πού ήσουν; Είπες πως ξεμπέρδεψες γρήγορα... Τί ξεμπέρδεψες; Από πού; Με τί; Έχεις συναίσθηση του τί λες και τί κάνεις ρε;"

- (...)

- "Και μου τη λες κι απο πάνω για τον τόνο μου..."

- "Έχεις δίκιο... και πάλι."

- "Άντε ρίξε πρώτα λίγο Νεράκι στο πρόσωπό σου κι έλα, γιατί έχω κι άλλα..."

- "Λοιπόν... πέρασε κι ο Άγγελος νωρίτερα. Πριν από αυτόν με το Καταστατικό."

- "Ποιος Άγγελος πάλι;"

- "Ο συνέταιρός σου. Αυτός ήταν στον κόσμο του. Άφησε τις φωτογραφίες από την εκδρομή. Πάνω στο τραπέζι είναι. Απλά, η άλλη περίπτωση μου φάνηκε πιο επείγουσα, γι αυτό στην ανέφερα πρώτη."

- "Ναι. Ναι, καλά έκανες."

- "Όχι δηλαδή ότι παίζει και κάνα ρόλο... αλλά έτσι έκρινα."

- "Πώς; γιατί το λες αυτό;"

- "Ρε φίλε... Εφόσον το ξέρεις πως υπάρχει προθεσμία για την κατάθεση στο Πρωτοδικείο γιατί το καθυστερείς; Θές να τα τινάξεις την Επιχείρηση στον αέρα; Ακόμα δεν Ιδρύθηκε;"

- "Όσο γι αυτό..."

- "Κοίτα. Μήπως θα ήταν καλύτερο να μιλήσεις με τον Άγγελο για την προοπτική διαδικασίας πτώχευσης;"

- "Τι; Τί μου λες τώρα; Πώς; Ακόμα δεν ιδρύθηκε! Στο κάτω κάτω, είναι Μη Κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Ερευνητική Εταιρία είναι. Τί μου λες;"

- "Ναι, καλά. Με δουλεύεις; Τα άρθρα του Καταστατικού, εκείνα που αναφέρονται στις προοπτικές μεταβολής της δραστηριότητας της εταιρίας, είναι περισσότερα από εκείνα που περιγράφουν τη σύσταση και το αντικείμενο. Τέλος πάντων... Δεν έλεγα γι αυτόν τον Άγγελο. Τον άλλο. Το συνέταιρό σου έλεγα... Δε σου φταίω εγώ που έχουν το ίδιο όνομα."

- "Φτάνει πια! Με ακούς; Φτάνει! Φτάνουν οι Άγγελοι! Δεν θέλω άλλους Αγγέλους!"

- "Πρόσεξε τί εύχεσαι, γιατί μπορεί και να σου δοθεί! Διευκρίνισέ το!"

- "Την τρέλα μου μέσα πια! ΞΕΡΩ! Σκάσε! Ξέρω!"

- "Αφού Ξέρεις... θα πρέπει να ξέρεις πως και να σκάσω... τη φωνή θα την ακούς. Γιατί, δεν είναι η δική μου φωνή που ακούγεται δυνατά. Η δική σου είναι!"

- "...σκάσε. Σε παρακαλώ. Σκάσε."

- "Να φτιάξω καφέ; Θα πιεις;"

- "Ναι. Δώσε μου κι ένα τσιγάρο, γιατί τα δικά μου τα ξέχασα καθώς ερχόμουν."

- "Πού τα ξέχασες πάλι;"

- "Ξέρω γω; Τόσα χρόνια πέρασαν. Κάπου θα τα ξέχασα... Ακούς εκεί, 'Πτώχευση'... κι οι Πιστωτές; Οι Πιστωτές πώς θα ικανοποιηθούν; Μα, τί λέω; Το Προσωπικό; Πώς θα αποζημιωθεί το Προσωπικό; Πώς; Κι όχι τόσο το 'Πώς'... αλλά το 'Πότε'. Το 'Πότε'."
- "Αν το μόνο πρόβλημα που έχεις, είναι αυτό... τότε..."
- "Εκτός κι αν..."
- "Πες το..."
- "Εκτός κι αν καούν κι αυτοί, όπως τόσοι..."
- (...)
- "Δεν ξέρω. Πάψε πια. Άσε με λίγο. Μόνο λίγο. Δεν ακούω καν τη Σκέψη μου."

- "Κι όμως. Το ξέρεις πως σε αυτό το δωμάτιο, είσαι μόνος. Αν υπάρχει κάτι που ακούς, αυτό είναι η Σκέψη σου και μόνο!"

- (...)

- "Άντε ρίξε πάλι λίγο Νεράκι στο πρόσωπό σου κι έλα, γιατί έχω κι άλλα..."

...συνεχίζεται

...από την ανέκδοτη συλλογή κειμένων, "Έκανα Μια Σκέψη", του Γρηγόρη Κρέζου, 1969-